H διάλυση του ψυχιατρικού νοσοκομείου Τρίπολης

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια παρακολουθούμε το <<κλείσιμο του Ψ.Ν.Τ>>. Με δηλώσεις υπουργών, Τοπικών αρχόντων, διοικητών των τοπικών νοσοκομείων κλπ. Φθάσαμε μέχρι του σημείου να αναγγέλλει πέρυσι ο τότε υπουργός υγείας κος Λοβέρδος ότι στο ΨΝΤ υπάρχουν μόνο 12-13 χρόνιοι ασθενείς που μόλις μεταφερθούν και αυτοί σε ξενώνες και οικοτροφεία τότε θα κλείσει οριστικά . Όμως εμείς οι εργαζόμενοι βιώνουμε κάθε χρόνο τις εισαγωγές 800 περίπου ασθενών από όλη την περιφέρεια Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίων νήσων και την παραμονή σε τμήμα χρονίων αρκετών ασθενών. Υπάρχουν σε πείσμα των δηλώσεων 2 κλινικές εισαγωγών κλειστής νοσηλείας, 2 κλινικές ανοικτές ενδιάμεσης νοσηλείας και 1 κλινική χρονίων ασθενών. Όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς ( Υπουργείο Υγείας, Περιφέρεια, Τοπικές διοικήσεις) γνωρίζουν πολύ καλά πως το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Τρίπολης δεν μπορεί να κλείσει διότι σε κανένα νοσοκομείο της περιφέρειας δεν έχει αναπτυχθεί ψυχιατρική κλινική επαρκής για να καλύψει τις ανάγκες σε επίπεδο νομού και να σταματήσει η διακομιδή ασθενών προς το Ψ.Ν.Τ. Επίσης σε τοπικό επίπεδο δεν έχουν δημιουργηθεί οι ψυχιατρικές κλινικές στο Παναρκαδικο νοσοκομείο. Ουσιαστικά δεν έχει τοποθετηθεί ούτε ένα τούβλο. Βλέπουμε όμως την διοίκηση με γρήγορους ρυθμούς( για να φαίνεται ότι προχωράει η συνένωση των νοσοκομείων) να μεταφέρει υπηρεσίες και υπαλλήλους στο Παναρκαδικο. Μέχρι τώρα η μεταφορά μόνο προβλήματα και ταλαιπωρία  έχει προσφέρει στο προσωπικό, τους ασθενείς και στους συγγενείς τους. Ένα παράδειγμα η μεταφορά του Φαρμακείου. Τώρα σχεδιάζεται η μεταφορά των μαγειρείων, των πλυντηρίων και άλλων υπηρεσιών, Έχει αναλογισθεί κανείς το πρόσθετο κόστος σε υπαλλήλους και

οχήματα που θα δημιουργήσει αυτή η μεταφορά; Με τι συνθήκες θα συλλέγεται ο ακάθαρτος ιματισμός, με ποιο όχημα θα μεταφέρεται στο Παναρκαδικό, πόσοι υπάλληλοι θα χρειάζονται; Με τη μεταφορά των μαγειρείων πως θα μεταφέρεται το φαγητό , με ποια οχήματα που σίγουρα θα πρέπει να προσφέρουν ασφαλή και υγιεινή  μεταφορά του φαγητού προς τον Ψυχιατρικό τομέα. Τα ευπαθή προϊόντα πως θα μεταφέρονται; Πόσοι υπάλληλοι και καύσιμα θα χρειάζονται; Πόσο θα στοιχίσουν τα παραπάνω; Η εμπειρία μας ως τώρα δείχνει πως όχι μόνο δεν υπάρχει σχεδιασμός αλλά και ότι μόνο προβλήματα δημιουργήθηκαν από τη συνένωση υπηρεσιών με μόνιμο χαμένο το Ψυχιατρικό νοσοκομείο. Τον τελευταίο καιρό επιδεινώθηκαν οι συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας για τους ασθενείς και το προσωπικό. Ελπίζουμε ( αν και δεν το πιστεύουμε) ότι όσοι σχεδιάζουν τις αλλαγές θα σκεφθούν ότι πίσω από τα χαρτιά και τους αριθμούς βρίσκονται άνθρωποι που στην περίπτωση των ψυχικά ασθενών είναι άτομα που δεν είναι σε θέση να φροντίσουν τον εαυτό τους. Όταν κατόπιν εισαγγελικής εντολής προσέρχονται στο ψυχιατρείο το προσωπικό αναλαμβάνει το καθήκον να φροντίσει για την ατομική τους υγιεινή , τη διατροφή τους, την λήψη της νοσηλείας τους κλπ. Όλα αυτά για να γίνουν πρέπει να υπάρχει υποστήριξη από τη διοίκηση σε υλικά , ιματισμό, φάρμακα.

Σε τελική ανάλυση έχει κανένα νόημα να λέμε ότι προχωράει η συνένωση των νοσοκομείων όταν στην πράξη χειροτερεύουν οι συνθήκες διαβίωσης των ασθενών και το έργο του νοσηλευτικού προσωπικού από την συνεχώς αυξανόμενη έλλειψη υλικών; Σε τι συνεισφέρει η διάλυση του Ψυχιατρείου; Να λέμε ότι έκλεισε το Ψυχιατρικό νοσοκομείο Τρίπολης όταν όχι μόνο υπάρχει αλλά συνεχίζει με αμείωτους ρυθμούς να εξυπηρετεί όλη την Περιφέρεια της 6^ης ΔΥΠΕ;