Το χριστουγεννιάτικο δέντρο της αρχαιότητας

Η ιδέα για το στολισμό ενός δέντρου κατά τα Χριστούγεννα δεν είναι ξενόφερτη, όπως θεωρούν πολλοί. Στην αρχαία Ελλάδα παρόμοιο έθιμο υπήρχε, μόνο που το φυτό δεν ήταν έλατο, αλλά η Ειρεσιώνη.

Η Ειρεσιώνη (<είρος = έριον, μαλλί ον) ήταν κλάδος αγριελιάς (κότινος) στολισμένος με γιρλάντες από μαλλί λευκό και κόκκινο και τους πρώτους φθινοπωρινούς καρπούς (σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά, κ.λ.π., εκτός του μήλου και του αχλαδιού). Αποτελούσε έκφραση ευχαριστίας για τη γονιμότητα του λήξαντος έτους και παράκληση συνεχίσεως της γονιμότητας και ευφορίας κατά το επόμενο και ήταν αφιερωμένη στην Αθηνά, τον Απόλλωνα και τις Ώρες (Ευνομία, Δίκη, Ειρήνη). Το διάστημα 22 Σεπτεμβρίου – 20 Οκτωβρίου, παιδιά των οποίων και οι δύο γονείς ζούσαν, περιέφεραν την

Ειρεσιώνη στους δρόμους της πόλης των Αθηνών τραγουδώντας κάλαντα από σπίτι σε σπίτι, παίρνοντας το φιλοδώρημα τους από τον νοικοκύρη ή τη νοικοκυρά και όταν έφθαναν στο σπίτι τους κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την εξώπορτά τους, όπου έμενε εκεί μέχρι την ιδία ημέρα του νέου έτους, οπότε, αφού τοποθετούσαν την νέα, κατέβαζαν την παλιά και την έκαιγαν. Άλλα παιδιά κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την θύρα του Ιερού του Απόλλωνος. Πρόγονος λοιπόν, του Χριστουγεννιάτικου δέντρου είναι η Ειρεσιώνη μέσω της οποίας μεταδόθηκε το έθιμο του στολισμένου δέντρου στους βόρειους λαούς από τους Έλληνες ταξιδευτές, οι οποίοι ελλείψει ελαιοδένδρων, στόλιζαν κλαδιά από τα δέντρα που ευδοκιμούσαν σε κάθε τόπο. Το έθιμο της Ειρεσιώνης καταδικάστηκε ως ειδωλολατρικό από το θεοκρατικό καθεστώς του Βυζαντίου και απαγορεύτηκε. Αιώνες  αργότερα το ίδιο έθιμο επανήλθε με την μορφή Χριστουγεννιάτικου και Πρωτοχρονιάτικου δένδρου από τους  Βαυαρούς που συνόδεψαν τον Όθωνα στην Ελλάδα, ως δικό τους Χριστουγεννιάτικο έθιμο. Παρ’ όλα  αυτά, το έθιμο

της Ειρεσιώνης υπήρχε πάντα στην ιστορική μνήμη των Ελλήνων, γι αυτόν τον λόγο, το Χριστουγεννιάτικο δένδρο υιοθετήθηκε αμέσως.

Η αναγκαιότητα του γέλιου στη ζωή μας

Η υγεία μας εξαρτάται από το πόσο γελάμε. Καθημερινά βλέπουμε ανθρώπους με πρόσωπα σκυθρωπά, κουρασμένα, στενοχωρημένα, προβληματισμένα, αγέλαστα, σπάνια θα δούμε άνθρωπο να γελάει να είναι χαρούμενος, πραγματικά όμως, αληθινά όχι ψεύτικα. Είναι κατανοητό βέβαια να συμβαίνει αυτό εξαιτίας των δύσκολων καιρών που βιώνουμε όλοι μας, αλλά έστω και για λίγο πρέπει να ξεχάσουμε τα προβλήματα π.χ. ανεργία, βία, έλλειψη ελεύθερου χρόνου, έντονος ρυθμός ζωής, έλλειψη ψυχαγωγίας, διασκέδαση, έλλειψη επαφής, επικοινωνίας, εκτόνωσης, που μας έχουν καταβάλει και αναγκάσει να είμαστε απότομοι και νευρικοί. Πρέπει να γελάμε, γιατί το γέλιο δρα ευεργετικά στην ψυχική, αλλά και σωματική μας υγεία.

Μας φτιάχνει την διάθεση, διώχνει το άγχος, μας κάνει πιο ευχάριστους, μας γλυκαίνει, μας ανακουφίζει, θεραπεύει την ψυχή μας, μας αναζωογονεί, μας δίνει δύναμη, κουράγιο, μακροζωία, εσωτερική ισορροπία.

Ένας άνθρωπος που δεν γελάει είναι απαισιόδοξος, απαθής, κατηφής, αδιάφορος, έχει άσχημη προδιάθεση, είναι σοβαροφανείς, αισθάνεται πίεση, ύπαρξη ατομικών και κοινωνικών προβλημάτων, ψυχική χαλαρότητα.

Ο άνθρωπος που γελά είναι ανοιχτός στη ζωή, γεμάτος κατανόηση και έτοιμος να προσφέρει από το συναισθηματικό περίσσευμα. Με τον υγιή αυτοσαρκασμό αντιμετωπίζει τα ελαττώματα του, τα εκλογικεύει, συμφιλιώνεται με τον εαυτό του και βοήθα τους άλλους να τον αποδεχτούν.

ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ ΕΙΝΑΙ ΥΓΕΙΑ!!!

Της Εύας Παρασκευοπούλου

Ρατσισμός

Σε ένα δημοτικό σχολείο κάπου στην Αθήνα, την πρώτη μέρα της νέας σχολικής χρονιάς, η δασκάλα παίρνει παρουσίες… - Χακίμ καζάλ αλ νταρουί;- Παρών. - Χασάν ντομάν ντα σαρουί; - Παρών. - Γιόν κιμ λι γκόνγκ; - Παρών. - Σουλειμάν αλί ζαουάχρι; - Παρών. - Χατζή λαζά ρούμιχ αλής; Τίποτα… - Χατζή λαζά ρούμιχ αλής; επαναλαμβάνει η δασκάλα… Πάλι τίποτα. Εκεί που ετοιμάζεται να σημειώσει απουσία η δασκάλα βλέπει δειλά δειλά ένα παιδάκι να σηκώνει το χέρι του από την τελευταία σειρά…

-Κυρία, μάλλον εγώ είμαι αυτός, αλλά το όνομά μου δεν διαβάζεται έτσι

-Χατζηλαζάρου Μιχάλη με λένε..! 

Το παραπάνω  ανέκδοτο, θα μπορούσε να είναι από εκείνα που βγάζουν γέλιο, αλλά δεν είναι. Είναι μια πραγματικότητα που απαντάται στα περισσότερα σχολεία της πατρίδας μας…. Κακά τα ψέματα . Είναι Ρατσισμός κατά των Ελλήνων. Όπως σε εκατοντάδες περιπτώσεις σε όλο το φάσμα της καθημερινής  ζωής των Ελλήνων παρόλο που επαγγελματίες επιδοτούμενοι ανθέλληνες «αντιρατσιστές»   ξερνάνε χολή και μίσος προς κάθε τι Ελληνικό κι Ορθόδοξο.                                

Μήπως δεν είναι ρατσισμός να φορολογεί το ανθελληνικό κρατίδιο τους Έλληνες τρίτεκνους και πολύτεκνους;

Δεν είναι ρατσισμός να εξομοιώνονται φορολογικά τα Ελληνόπουλα με τις Μερσεντές και να θεωρούνται τεκμήρια διαβίωσης;

Δεν είναι ρατσισμός να πληρώνει για τα φάρμακά του ο Έλληνας καρκινοπαθής κι αν δεν έχει λεφτά να πεθαίνει;

Δεν είναι ρατσισμός να πληρώνουν στα νοσοκομεία μόνο οι Έλληνες σκληρά εργαζόμενοι αλλά να περιθάλπονται δωρεάν οι λαθρομετανάστες;

Δεν είναι ρατσισμός να αποκλείονται από τους κρατικούς παιδικούς σταθμούς τα Ελληνόπουλα των αγρίως φορολογημένων Ελλήνων και να ξεχειλίζουν προνομιακά από τα τέκνα του κάθε λογής τριτοκοσμικού λαθρομετανάστη;

Δεν είναι ρατσισμός οι καθημερινές επιθέσεις, ληστείες, βασανισμοί, βιασμοί και δολοφονίες Ελληνίδων και Ελλήνων από λαθρομετανάστες, οι οποίες αφήνουν παγερά αδιάφορους τους «αντιρατσιστές» ανθέλληνες της αριστεράς και της «προόδου»;

Δεν είναι ρατσισμός τη μόνη γενοκτονία ιθαγενών που δεν καταδικάζουν οι ΜΚΟ και τα Παρατηρητήρια του Ελσίνκι να είναι η Γενοκτονία των Ελλήνων από τη φασιστική Νέα Τάξη;  

 Δεν είναι ρατσισμός να παίρνουν σύνταξη αλλοδαποί που εργάστηκαν μόνο ένα χρόνο στην Ελλάδα όταν οι Έλληνες θέλουν να εργάζονται μια ζωή για να πάρουν την ίδια σύνταξη;  

              

Δεν είναι ρατσισμός να εισάγονται μουσουλμάνοι σε Ελληνικά πανεπιστήμια με βαθμούς που θυμίζουν θερμοκρασίες Σιβηρίας όταν τα Ελληνόπουλα χρειάζονται 19αρια για να μπουν στις ίδιες σχολές;   

                                                                                                                                            

 Δεν είναι ρατσισμός να βουίζουν τα Μέσα μαζικής εξαπάτησης για βιαιοπραγίες κατά των κακόμοιρων λαθρομεταναστών που συνήθως γίνονται από ομοεθνείς τους και να τηρούν σιγή ιχθύος όταν η βία στρέφεται κατά Ελλήνων πολιτών; 

                                                                     

 Δεν είναι ρατσισμός να διαθέτουν όλοι οι «κακόμοιροι» λαθρομετανάστες  κινητά τηλέφωνα χωρίς να διαθέτουν επίσημα έγγραφα όταν ο Έλληνας πρέπει να δηλώσει εξ αρχής τα στοιχεία του για να αποκτήσει κινητό τηλέφωνο; 

                                                                                          

  Δεν είναι ρατσισμός να βγαίνει ο Σόρος ( αυτός που τίναξε στον αέρα το χρηματιστήριο επί Σημίτη, και είναι ανακατεμένος με πολλές οικονομικές βρομοδουλειές εις βάρος της Ελλάδας) και να δηλώνει πως θα  ιδρύσει κέντρα περίθαλψης λαθρομεταναστών την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνεςλιμοκτονούν; 

                                                                                                                               

 Δεν έχει τελειωμό ο κατάλογος. Ναι πράγματι υπάρχει ρατσισμός στην Ελλάδα και στρέφεται κατά των Ελλήνων.

Του Χρήστου Παπακώστα

Υπογεννητικότητα

ΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΤΩΣΗ ΟΙ ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας είναι αυτό της υπογεννητικότητας. Τις τελευταίες δεκαετίες έχουμε μεγάλη μείωση των γεννήσεων που σε συνδυασμό με την αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης επιφέρει μεγάλη γήρανση του πληθυσμού. Η οικονομική κρίση ήρθε να δώσει την χαριστική βολή και να δώσει ανεξέλεγκτες διαστάσεις στο ήδη σοβαρό πρόβλημα. Ο δείκτης γονιμότητας στην χώρα μας κυμαίνεται γύρω στο 1,39 και για τις αμιγής ελληνίδες υπηκόους κάτω από το 1 κατατάσσοντας την Ελλάδα στις τελευταίες θέσεις παγκοσμίως. Πρέπει να τονιστεί ότι ο δείκτης γονιμότητας για ομαλή αναπαραγωγή του ανθρώπινου είδους πρέπει να είναι πάνω από 2,1. Οι συνέπειες θα είναι τεράστιες σε μερικά χρόνια, το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας μας θα είναι υπερήλικες Έλληνες και μετά χώρα. Την ίδια ώρα που στα γειτονικά μας κράτη και ιδιαίτερα στην Τουρκία ο πληθυσμός μεγαλώνει με γρήγορους ρυθμούς. Μειώνετε το ανθρώπινο δυναμικό που μπορεί να εργαστεί  και να προσφέρει στην ανάπτυξη της χώρας. Οι συνταξιούχοι θα είναι πολλοί περισσότεροι από τους εργαζόμενους , με αποτέλεσμα να μην υπάρχει δυνατότητα για κοινωνική φροντίδα, τα ασφαλιστικά ταμεία που έχουν ήδη καταρρεύσει θα αφανιστούν. Οι αιτίες που φτάσαμε σε αυτό το σημείο είναι πολλές, ενδεικτικά θα αναφέρω κάποιες: στο σύγχρονο τρόπο ζωής δεν υπάρχει πλέον καθόλου ελεύθερος χρόνος, η γυναίκα αναγκαστικά πρέπει να εργάζεται, το κράτος δεν έχει μεριμνήσει για επάρκεια βρεφονηπιακών σταθμών, οι γάμοι χρόνο με το χρόνο λιγοστεύουν, ενώ τα διαζύγια αυξάνονται. Ο καταναλωτισμός και η άποψη ότι πρέπει να παρέχονται τα πάντα στο παιδί-δεν μιλάω για τα απαραίτητα που δεν υπήρχαν παλιότερα-. Στη χώρα μας παρότι υποτίθεται ότι έχουμε δωρεάν ασφάλεια και παιδεία, όλοι βλέπουμε ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Τα χρήματα που απαιτούνται για την παιδεία και για τις νάστες, θα φτάσουμε στο σημείο να είμαστε μειοψηφία μέσα στην ίδια μας την σπουδές ενός παιδιού είναι πάρα πολλά με αποτέλεσμα ο γονιός να μην μπορεί πλέον να τα καταφέρει. Η ανεργία στους νέους φτάνει και ξεπερνά το 50%, αλλά και οι τυχεροί που δουλεύουν με 500 ευρώ το μήνα, τι σπίτι να ανοίξουν και πώς να κάνουν παιδιά; Αλλά και αυτός που έχει δημιουργήσει οικογένεια και έχει ένα παιδί, πως να κάνει και δεύτερο, όταν ξέρει ότι δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα, δεν έχει την δυνατότητα πλέον να  του προσφέρει ούτε τα βασικά για να μεγαλώσει αξιοπρεπώς. Η πολιτεία από την πλευρά της, αντί να δώσει κίνητρα και να βοηθήσει στην αντιμετώπιση του προβλήματος καταργεί τις όποιες ευεργετικές ρυθμίσεις υπήρχαν σε όσους είχαν παιδιά και να περικόπτει τα πενιχρά επιδόματα που δινόντουσαν σε τρίτεκνους και γενικότερα πολύτεκνους. Τελικά μήπως βρήκαν τον τρόπο να αφανίσουν σιγά σιγά τον ελληνισμό. Ελλάδα δίχως Έλληνες έχει αξία; Αυτό που δεν κατάφεραν με τόσους πολέμους, ίσως το καταφέρουν με αυτόν τον τρόπο. Στο χέρι μας είναι να αντιδράσουμε…

Του Σταύρου Τσιαγγίρη

Τα σημάδια των καιρών

Περασμένα μεγαλεία, διηγώντας τα να κλαις!’’ με τις λίγες αυτές λέξεις περιγράφεται πλήρως- πιστεύω- το «πρώην», πλέον, ΨΝΤ. Αν κάποιος παρατηρήσει τα σημάδια των καιρών που ζούμε, δεν θα δυσκολευτεί καθόλου να καταλάβει στο που οδηγούμαστε και στο που θα καταλήξουμε! Δεν χρειάζεται να είμαστε ιδιοφυΐες, αρκεί να γυρίσουμε το κεφάλι μας και να δούμε τι διαδραματίζεται γύρω μας.

Η συνένωση με το ΠΓΝ από την στιγμή που ειπώθηκε, ήταν θέμα χρόνου και φυσικό επακόλουθο, το κλείσιμο τμημάτων και γραφείων. Ο 2^ος χρονίων πρέπει να εκκενωθεί άμεσα- μετά οδηγία του υπουργείου, όπου και ήρθε τριμελής επιτροπή στις 26.11.12- και οι τρόφιμοι θα πρέπει να απορροφηθούν στους ξενώνες της πόλης, αλλά και σε ξενώνες άλλων νομών. Οι περισσότεροι δε από αυτούς δεν είναι σε θέση να «σταθούν» σε ένα περιβάλλον όπως αυτό του ξενώνα. Όσο αφορά το προσωπικού του 2^ου αναμένεται να απορροφηθεί ανά τα τμήματα «κλείνοντας» τρύπες! Τα γραφεία, από τα οποία και ξεκίνησε η

 «μετανάστευση», κλείνει το ένα πίσω από το άλλο. Λουκέτο έχουν βάλει- μέχρι σήμερα που γράφω, πρωτόκολλο- έχουν μείνει οι δυο κλητήρες- , λογιστήριο, διαχείριση υλικού, γραφείο τροφής και γραφείο προμηθειών.

Αναμένεται στο άμεσο μέλλον να μεταφερθεί το φαρμακείο, ενώ ο ένας ταμίας μας βρίσκεται ήδη στο χώρο του ΠΓΝ. Στα πλυντήρια έχουν μείνει ‘’τρεις και ο κούκος’’ ή καλύτερα ‘’ένας και ο Τζήλος’’, άρα από ότι φαίνεται, αναμένεται λουκέτο και εκεί! 

Το ΚΨΥ, τα γραφεία του και η κινητή μονάδα μεταφέρονται σε λίγο καιρό σε άλλο κτήριο, κοντά στην «αγορά», ενώ στο υπάρχον κτήριο θα έρθουν οι ασθενείς των διαμερισμάτων και ίσως- έχει ακουστεί και αυτό- και κάποιος ξενώνας!

Ακούγεται επίσης ότι θα παραμείνει το ένα εκ των δυο οξέων και το άλλο θα λειτουργεί ως ανοιχτό τμήμα, όπως λειτουργούν σήμερα τα Ε1 και Ε2. Στα δε  Ε1 και Ε2 ίσως μεταφερθούν ξενώνες από την πόλη, για να κερδηθούν χρήματα από τα ενοίκια. Αυτό βέβαια θα έχει ως αποτέλεσμα- αν γίνει- το κλείσιμο ενός οξέων και ενός ανοιχτού τμήματος-με ότι κι αν συνεπάγεται αυτό-.!!!

Από ότι δείχνουν λοιπόν «τα σημάδια» είναι θέμα χρόνου στην αρχή να συρρικνωθεί και σιγά-σιγά να κλείσει το «πρώην» ΨΝΤ- έτσι αναφέρεται και γράφεται παντού τελευταία- . Ήρθε αγαπητοί συνάδελφοι το πλήρωμα του χρόνου, ας το βάλουμε καλά στο μυαλό μας!

Βήμα-βήμα, μήνα-μήνα, μέρα-μέρα, θα μεταφερθούμε στο γενικό νοσοκομείο και στις αίθουσες του-οι οποίες από όσο γνωρίζω δεν είναι ακόμα έτοιμες-. Τα γραφεία , όπως προείπαμε

μετακινούνται με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα αλαλούμ μεταξύ ασθενών, συγγενών και προσωπικού, αφού για οτιδήποτε απλές ή περισσότερο σύνθετες γραφειοκρατικές δουλειές, πρέπει να μετακινούνται και να καταναλώνουν βενζίνη και υπομονή στο δρόμο ΨΝΤ- ΠΓΝ.!!

Κλείνω με ένα στοίχο ενός τραγουδιού: «…να δεις τι σου’ χω για μετά…»

Του Γιάννη Βαρούχα

Ένα σκυλί που το έλεγαν Νακάτ

Στα μέσα Οκτωβρίου πέθανε μετά από διακομιδή στο Παναρκαδικό νοσοκομείο ο Γερμανός ασθενής μας Νακάτ. Ο Νακάτ διακομίστηκε σε εμάς από την γνωστή ιατρό του Πύργου, που κατέληξε ότι επρόκειτο περί σχιζοφρένειας. Ίσως γνώριζε γερμανικά και να έθεσε την διάγνωση. Εμείς στο ΨΝΤ διαπιστώσαμε ότι ο ασθενής έπασχε από καρκίνο του ορθού με μεταστάσεις στον πνεύμονα, δεν μπορέσαμε μη γνωρίζοντας γερμανικά να αποφανθούμε (μικρή είναι η σημασία) εάν έπασχε από σχιζοφρένεια. Η γερμανική πρεσβεία μας δήλωσε ότι δεν ασχολείται και δεν περιθάλπει περιθωριακούς και αρνήθηκε να βοηθήσει κατά οποιοδήποτε τρόπο, γιατί δεν προβλέπεται από την Μερκέλειο (κόρη παπά) Γερμανία. Ένα σκυλί πεταμένο λοιπόν, το περιθάλψανε με μεγάλη στοργή και ενδιαφέρον τόσο στο 4^ο οξέων, όσο και στο 2^ο χρόνιων νοσηλευτές και γιατροί. Είμαι σίγουρος ότι και σε οποίο τμήμα του νοσοκομείου μας ( Ε1,Ε2,ΤΟΠ) ή ξενώνα και αν νοσηλευόταν, την ίδια ανθρώπινη αντιμετωπίσει θα του είχαν. Εντύπωση προκάλεσε ότι και στο Παναρκαδικό που ασχολούνται λόγω των ειδικών συνθηκών μόνο με σώματα και λιγότερο με ψυχές έδειξαν στοργή και ενδιαφέρον για το Νακάτ. Χαμογελαστός, πρόσχαρος, ευγενής και αυτός, διακινούσε θετικά μηνύματα στο περιβάλλον. Μέσα στον πόνο του παρέμενε πάντα αυτός ο ευγενής, γλυκός κύριος. Αναρωτιέται κανείς πως αυτός ο άνθρωπος, έμεινε τόσο μόνος, έρημος, ώστε να πεθάνει σε ένα ψυχιατρείο χωρίς κανείς από τον έξω κόσμο να ενδιαφερθεί. Πως αυτό το Εγώ, αυτός ο χαρακτήρας που συγκινούσε και ευαισθητοποιούσε, όλους στο χώρο μας, στον έξω κόσμο έγινε ένα απόβλητο, ένα σκυλί. Μήπως το Εγώ του, ο χαρακτήρας του σήμερα ήταν άλλος από αυτόν που ήταν στην κοινωνία όπου ζούσε πριν την αρρώστια του, τον οδήγησε στην απομόνωση του και στην απόρριψη του; Πάντως το βλέμμα, το χαμόγελο του, η ευγένεια του επέβαλε σε εμάς που είμαστε και ευαίσθητοι δέκτες προς αυτά τα πράγματα να του δείξουμε σεβασμό και αγάπη, χωρίς να υπάρχει καν γλωσσική επικοινωνία. Ίσως οι αρετές του δεν συγκίνησαν (αν υποθέσουμε ότι ήταν έτσι πάντα) το περιβάλλον του, την κοινωνική του ομάδα, την πατρίδα του Νακάτ. Η εποχή των στατιστικών, των αριθμών, του ωφελιψισμού σε τιμώρησε. Δίκαια ή άδικα ξέχασε πως ήσουν άνθρωπος, ευτυχώς βρέθηκες σε μια νησίδα ανθρωπιάς, σε μια ομάδα ανθρώπων που σε φρόντισαν, προσπάθησαν να απαλύνουν τον πόνο σου σε ενταφίασαν, ως άνθρωπο και όχι ως σκύλο.

             Καλό σου ταξίδι Νακάτ!!!      

Γράφει ο Μάριος Τυροβολάς

"Δυστυχία σου Ελλάς" (1890)

Το ποίημα του Γεώργιου Σουρή ( γραμμένο στα 1890) επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε…

Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ' όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά 'χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;

Νά 'χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που 'χει
στο 'να λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι.

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.

Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.

Δυστυχία σου, Ελλάς,

με τα τέκνα που γεννάς!

Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,

τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕΝ

Το “δυστυχώς επτωχεύσαμεν” του Χαρίλαου Τρικούπη και η επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου. Οι αναλογίες με το σήμερα είναι συγκλονιστικές…Το ιστορικό του “δυστυχώς, επτωχεύσαμεν”

Την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τον Χαρ. Τρικούπη έγιναν οι πρώτες προσπάθειες “δημοσιονομικής εξυγίανσης”. Όρος που περιλάμβανε μεταξύ άλλων και την “αναμόρφωση του δημοσιονομικού και διοικητικού οργανισμού της χώρας, την εκβιομηχάνιση και την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας”. Μια αναμόρφωση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των ξένων, ώστε να λυμαίνονται την ελληνική οικονομία, τον ορυκτό της πλούτο και τον ιδρώτα των εργαζομένων. Παραλλαγή της δημοσιονομικής εξυγίανσης του Χαρίλαου Τρικούπη – αναπροσαρμοσμένη στις σημερινές συνθήκες –καθώς η εμπειρία δείχνει ότι ωθεί την ελληνική οικονομία με μαθηματική ακρίβεια σε νέα πτώχευση. Μετά το θάνατο του Χ. Τρικούπη ακολούθησε ο καταστροφικός ελληνο-τουρκικός πόλεμος του 1897. Η κατάληξη αυτού του πολέμου ήταν η επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου (ΔΟΕ), από τους ξένους και ντόπιους πιστωτές της Ελλάδας, τους λεγόμενους “ομολογιούχους”. Το ιστορικό μέχρι το “δυστυχώς επτωχεύσαμεν” και την επιβολή του ΔΟΕ – όπως έχει καταχωρηθεί στην ιστορία – έχει ως εξής: α) Το 1885,ο Δεληγιάννης διαδέχτηκε στην πρωθυπουργία τον Χαρ. Τρικούπη, που είχε κυβερνήσει τη χώρα από το 1882 μέχρι το 1885. Ο Δεληγιάννης, όμως, δεν κατάφερε ν’ ανταποκριθεί στους όρους των δανείων που είχε συνάψει για λογαριασμό του ελληνικού δημοσίου ο Χαρ. Τρικούπης. β) Ο Χαρ. Τρικούπης, που νίκησε στις εκλογές του Μάη του 1892, δεν κατάφερε κι αυτός να συνάψει νέο εξωτερικό δάνειο και παραιτήθηκε. Δημιουργήθηκε νέο κυβερνητικό σχήμα, με τους Ράλλη και Σωτηρόπουλο, οι οποίοι όμως σύντομα παραχώρησαν και πάλι τη θέση τους στον Χ. Τρικούπη. γ) Το 1893 ο Χαρ. Τρικούπης, εξαιτίας της άσχημης οικονομικής κατάστασης, αναγκάστηκε να πει στη Βουλή σαν πρωθυπουργός τη φράση “κύριοι, δυστυχώς, επτωχεύσαμεν”,που έμεινε ιστορική. δ) Η πτώχευση της Ελλάδας σήμανε κλονισμό της δραχμής και ολοκληρωτικό μαρασμό της ελληνικής οικονομίας. Η κήρυξη της Ελλάδας σε πτώχευση έγινε με αφορμή τη βίαιη ανθελληνική εκστρατεία στο εξωτερικό, αλλά και για την επιβολή δυσβάσταχτων βαρών στις λαϊκές μάζες.(σ. σ Μήπως αυτά θυμίζουν κάτι; Μήπως παρόμοιες δηλώσεις για επίθεση από το Διευθυντήριο των Βρυξελλών, τους υπερατλαντικούς μας συμμάχους και άλλους κύκλους στο εξωτερικό δε γίνονται και σήμερα;). ε) Η ιστορία λέει επίσης ότι ο Χαρ. Τρικούπης έσπευσε στην Ευρώπη και και ζήτησε δάνεια για την οικονομική στήριξη της υπερχρεωμένης ελληνικής οικονομίας. Οι κυβερνήτες και οι τραπεζίτες της Ευρώπης, παίζοντας καλά το παιχνίδι στη σκακιέρα του εμπορικού και πολιτικού μοιράσματος του κόσμου, αρνήθηκαν τη χορήγηση νέου δανείου – και φυσικά τη στήριξη που αναζήτησε σ’ αυτούς ο Τρικούπης. Έτσι, ο τελευταίος έχασε στις εκλογές του Απρίλη του 1895 – δηλαδή πριν περίπου 101 χρόνια – και αποσύρθηκε από την πολιτική και πέθανε ένα χρόνο αργότερα (το 1896) στη Ριβιέρα της Γαλλίας. στ)  Στις εκλογές του 1895, τη μάχη κέρδισε ξανά ο Δεληγιάννης, ο οποίος – με τη βοήθεια των ξένων “συμμάχων μας” – σύρθηκε σε πόλεμο με τους Τούρκους τον Απρίλη του 1897, που κατέληξε σε πανωλεθρία για τους Έλληνες. ζ) Πριν τα τέλη Απρίλη του 1897, για την Ελλάδα γινόταν όλο και πιο συγκεχυμένη, εξαιτίας των αντικρουόμενων συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων και των πιέσεων που ασκούσαν οι “ομολογιούχοι”. Τελικά, η Ελλάδα βγήκε από τον τυχοδιωκτικό αυτό πόλεμο νικημένη και ταπεινωμένη, καθώς της επιβλήθηκε πολεμική αποζημίωση και Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος. Η επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου Η συνέχεια του “δυστυχώς επτωχεύσαμεν” ήταν ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος που επέβαλαν στην Ελλάδα, με το δάνειο των 150 εκατ. φράγκων το 1897 – τις συνέπειες του οποίου πληρώνουμε ακόμη σήμερα – οι ξένοι τραπεζίτες. Η καρέκλα που κάθεστε είναι από την εποχή που στην Ελλάδα επιβλήθηκε ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος (ΔΟΕ). Η ενδιαφέρουσα – από ιστορική άποψη – αυτή πληροφορία βγήκε σε μια συζήτηση το καλοκαίρι του 1996 στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, στην οδό Πανεπιστημίου, με τον τότε υπουργό Οικονομικών Αλ. Παπαδόπουλο και σήμερα υπουργό Εσωτερικών – Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης. Η συζήτηση εκείνη είχε επίκεντρο την πορεία και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας και κυρίως τα κρατικά ελλείμματα και τη “Λερναία Ύδρα” του δημόσιου χρέους. Με δεδομένο ότι ο ΔΟΕ επιβλήθηκε το 1897, η ζωή της καρέκλας στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους έχει ιστορία 99 ετών από τη μέρα που οι Ευρωπαίοι – και τότε – εταίροι της Ελλάδας ανέλαβαν για λογαριασμό της ελληνικής κυβέρνησης να “νοικοκυρέψουν” την ελληνική οικονομία. Φέτος, κλείνουν ήδη 103 χρόνια από την ιστορική εκείνη μέρα, που ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Χαρίλαος Τρικούπης – κάτω από το βάρος του δημόσιου χρέους – είπε δημόσια από το βήμα της ελληνικής Βουλής, το γνωστό “δυστυχώς κύριοι, επτωχεύσαμεν”! Συνέπεια της κήρυξης της Ελλάδας σε πτώχευση ήταν η ένταση της εξάρτησης της εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας από το χρηματιστικό κεφάλαιο. Αδιάψευστος μάρτυρας, το γεγονός ότι 4 χρόνια μετά την πτώχευση του 1893 και υπό την πίεση της στρατιωτικής ήττας του 1897, επιβλήθηκε στην Ελλάδα ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος (ΔΟΕ) με το νόμο ΒΦΙΘ/23 – 2 – 1898,με τη μορφή …”οικονομικής βοήθειας”. Η οικονομική “βοήθεια”, που πρόσφεραν με το δάνειό τους οι ξένοι τραπεζίτες στην Ελλάδα, συνοδεύτηκε με σκληρούς πολιτικούς όρους και φυσικά την παραχώρηση του δικαιώματος στους ξένους να κάνουν κουμάντο στην ελληνική οικονομία. Όπως σημειώνουν και οι ιστορικοί, ο έλεγχος που επιβλήθηκε τότε στην Ελλάδα ήταν βαρύτερος σε σχέση με τους ελέγχους που επιβλήθηκαν σε άλλες υπανάπτυκτες χώρες, όπως η Τυνησία, το Μαρόκο, η Αίγυπτος, η Τουρκία. Ο έλεγχος των δημόσιων προσόδων και η “εξυγίανση” των δημόσιων οικονομικών – έτσι είχαν βαφτίσει και τότε τη ληστεία που γινόταν από το χρηματιστικό κεφάλαιο σε βάρος της ελληνικής οικονομίας και του λαού της – εξασφάλιζαν για τους ξένους ομολογιούχους την τακτική είσπραξη των τοκοχρεολυσίων (των δανείων), ελαχιστοποιώντας ταυτόχρονα τον κίνδυνο μη καταβολής τους. Η “εξυγίανση” των δημόσιων οικονομικών, στην κατεύθυνση της φτηνής διαχείρισης, επέβαλε τη σταδιακή μείωση του χαρτονομίσματος που κυκλοφορούσε για λογαριασμό του ελληνικού κράτους (παράγραφοι 3 και 4 του άρθρου 30 του νόμου ΒΦΙΘ). Την όλη επιχείρηση διάσωσης των συμφερόντων των πιστωτών στήριξε το εγγυημένο δάνειο των 151,3 εκατ. φράγκων. Με το δάνειο αυτό καλύπτονταν: 1) Οι αποζημιώσεις, που υποχρεώθηκε να καταβάλει η Ελλάδα στην Τουρκία συνολικού ύψους 93,9 εκατ. φράγκων.2) Το κυμαινόμενο κρατικό χρέος ύψους 31,4 εκατ. φράγκων.3) Το έλλειμμα του ελληνικού δημοσίου για το έτος 1897 ύψους 22,5 εκατ. φράγκων και4) Οι δαπάνες έκδοσης του δανείου (προμήθειες, μεσιτικά κλπ.) ύψους 3,5 εκατ. φράγκων.. Η συνταγή ήταν απλή και σίγουρη. Το κράτος λειτουργεί και με μεγάλες δαπάνες για την εξυπηρέτηση των ξένων ομολογιούχων και υπηρετεί με συνέπεια (αφού αφαιρεθούν οι κυριότεροι πρόσοδοι για εξυπηρέτηση των εξωτερικών δανείων) το φιλελεύθερο ιδεώδες της χρηστής χρηματοδότησης. Η οικονομικοκοινωνική εξέλιξη της χώρας ανάγεται σε υπόθεση της ιδιωτικής οικονομίας και στην περίπτωσή μας στο αναιμικό ντόπιο κεφάλαιο, στα εμβάσματα των Ελλήνων του εξωτερικού και στο αναμενόμενο ενδιαφέρον του ξένου κεφαλαίου, για το οποίο οι νέες συνθήκες κρίνονται ελκυστικές.

ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΑ ΡΕΠΟ

Την πέμπτη 4-10-2012 πραγματοποιήθηκε η συγκέντρωση διαμαρτυρίας του Προσωπικού του ΨΝΤ στην πύλη του νοσοκομείου για την μη καταβολή των δεδουλευμένων υπερωριών  10 μηνών.. Στη συζήτηση που ακολούθησε με την Υποδιοικήτρια που παραβρέθηκε στο χώρο για να καθησυχάσει το προσωπικό τέθηκε και το ζήτημα  του μεγάλου αριθμού των οφειλομένων ρεπό του προσωπικού και η αδυναμία της υπηρεσίας να τα χορηγήσει.  Με έκπληξη την άκουσα να αναφέρει πως για τη συσσώρευσή τους, φταίει το παραπάνω ρεπό που χορηγείται στα κλειστά τμήματα. Τα είπε με τον ίδιο τρόπο που το τελευταίο διάστημα ακούμε κάποια συνάδελφο που της αρέσουν τα μαθηματικά να προσπαθεί να το αποδείξει. Τη συνάδελφο μας θα πρέπει να τη στείλουμε ξανά στο δημοτικό για να ξαναθυμηθεί την πρόσθεση. Διότι δεν ευθύνεται το ένα παραπάνω  ρεπό για τα οφειλόμενα που έχουν συγκεντρωθεί. Αν ίσχυε αυτό τότε τα ρεπό του προσωπικού θα ήταν λιγότερα και αυτό διότι οι τελευταίες αλλαγές στο προσωπικό των κλινικών έγιναν  πριν από περίπου 20 μήνες. Άρα τα οφειλόμενα ρεπό δεν θα έπρεπε να ξεπερνούν τα 30. Επίσης αυτή η θεωρία δεν εξηγεί την ύπαρξη πολλών οφειλομένων ρεπό σε τμήματα όπως οι ξενώνες που το προσωπικό δεν επωφελείται από το ευεργέτημα αυτό. Το λυπηρό είναι ότι διαδίδουν ψευδή στοιχεία στο προσωπικό αλλά και στην Υποδιοικήτρια.

Ανέφερε επίσης πως η χορήγηση του παραπανίσιου ρεπό δεν είναι νόμιμη. Θέλω σε αυτό το σημείο να διευκρινίσω πως αυτό το ρεπό δόθηκε  (ίσως όχι νόμιμα) για να προσφέρει την αναγκαία ξεκούραση στο προσωπικού που κάνει κυκλικό ωράριο και δεν προστατεύεται από τις ρυθμίσεις που προβλέπονται από την  Οδηγία 2003/88/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Νοεμβρίου 2003, σχετικά με ορισμένα στοιχεία της οργάνωσης του χρόνου εργασίας. Το νοσηλευτικό προσωπικό του ΨΝΤ δουλεύει σε κυκλικό ωράριο χωρίς να μεσολαβούν 12 ώρες ανάπαυσης μεταξύ των βαρδιών, με πολλά νυκτερινά και χωρίς να παίρνει τα απαραίτητα 2 ρεπό την εβδομάδα. Σε πολλές περιπτώσεις δουλεύει και εβδομάδες χωρίς τα κανονικά ρεπό που δικαιούται ώστε να ξεκουράζεται. Αυτός ήταν ο πραγματικός λόγος που χορηγήθηκε το παραπάνω ρεπό στο προσωπικό των κλειστών τμημάτων διότι εκτός του ότι δουλεύει με εξοντωτικούς ρυθμούς έχει να αντιμετωπίσει και τις πολύ άσχημες συνθήκες που επικρατούν στα τμήματα εισαγωγών. Αρκεί να σκεφτείτε πως το 99% των εισαγωγών αφορούν επικίνδυνους όπως χαρακτηρίζονται από τους εισαγγελείς ψυχικά ασθενείς με ότι αυτό συνεπάγεται. 

 Για να είμαστε ειλικρινείς για τα οφειλόμενα ρεπό φταίει η αποψίλωση των κλινικών  από νοσηλευτικό προσωπικό- από το απώτερο παρελθόν έως και σήμερα-  το οποίο χρησιμοποιήθηκε σε αλλότρια καθήκοντα και σε πολύχρονες αποσπάσεις πέρα από τα όρια που επιτρέπει ο νόμος.

Επίσης καταστρατηγήθηκαν οι κατά καιρούς Υπουργικές εντολές  για επιστροφή του νοσηλευτικού προσωπικού στις θέσεις του. Με αυτό τον τρόπο για να καλύπτονται οι κλινικές με ασφάλεια θεσπίσθηκε το εξαντλητικό ωράριο που ισχύει έως σήμερα. Είμαστε πιστεύω το μοναδικό νοσοκομείο στην Ελλάδα που εφαρμόζεται αυτού του είδους το ωράριο. Αν κάποιοι θεωρούν ότι το ρεπό είναι παράνομο ας το καταργήσουν. Έτσι και αλλιώς δεν έχει προσφέρει έως σήμερα τίποτα στην ξεκούραση του προσωπικού. Θα πρέπει όμως να βρεθεί λύση ώστε και να καλύπτονται με ασφάλεια οι  βάρδιες στις κλινικές και το προσωπικό να μπορεί να ξεκουράζεται επαρκώς όπως προβλέπεται από τις κοινοτικές οδηγίες. Θέλω να τονίσω εδώ πως η φθορά, ψυχική και σωματική του προσωπικού του ΨΝΤ είναι τεράστια . Υπάρχουν διεθνείς μελέτες που αναφέρονται  στους κινδύνους που εκτίθεται το προσωπικό που κάνει κυκλικό ωράριο. Αναφέρονται σε προσωπικό που κάνει ελαφρύτερες βάρδιες. Πόσο μάλλον το νοσηλευτικό προσωπικό του ΨΝΤ που δουλεύει ανά 8ωρο-8ωρο συνεχόμενα με πολλά νυκτερινά το μήνα και χωρίς τα προβλεπόμενα ρεπό. Με την πάροδο του χρόνου έχουν δημιουργηθεί υπάλληλοι 2 ταχυτήτων στο ΨΝΤ. Από τη μια υπάλληλοι που δεν εργάστηκαν στην ειδικότητα στην οποία διορίσθηκαν και το υπόλοιπο νοσηλευτικό που παρέμεινε δουλεύει ως σκλάβος για να αναπληρώσει τη δουλειά όσων λείπουν. Επιπλέον τους τελευταίους μήνες δεν πληρώνεται τις υπερωρίες του. Υπάρχει σαφής καταστρατήγηση των άρθρων του Υπαλληλικού κώδικα όπως το άρθρο 30, δεν ισχύει η αξιοκρατία αλλά το πολιτικό μέσον και κανένας δεν απολογήθηκε ποτέ για την μη τήρηση των νόμων του κράτους στο ΨΝΤ.

                                                                       

                                                              Παπακώστας Χρήστος

Κινητοποιήσεις

Μετά από πολλά χρόνια, από όσο γνωρίζω, έχουν γίνει ήδη τρεις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας-μέχρι τώρα που γράφω- στο νοσοκομείο μας. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει μια κινητικότητα στο ΨΝΤ, άλλωστε δεν είναι λίγα και τα θέματα που μας αφορούν, που μας καίνε θα έλεγα. Υπενθυμίζω μερικά: μαζεμένα ρεπό, απλήρωτες δεδουλευμένες αργίες και νύχτες 10 μηνών, μεταφορά του φαρμακείου και των γραφείων στο Παναρκαδικό, με αποτέλεσμα καθημερινές δυσκολίες και δυσλειτουργίες καθώς κ.α. θέματα.

Όλα τους πολύ σοβαρά που απαιτούν άμεση και γρήγορη αντιμετώπιση, λύση και βέβαια μας αφορούν όλους!

Αν εξαιρέσουμε την συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 4/10/12 που μαζευτήκαμε περίπου στα 60 άτομα- προσωπικά δεν είμαι ικανοποιημένος από τον αριθμό- μπορεί να πει κανείς ότι υπήρξε μια σχετική ανταπόκριση. Δεν παύει όμως να είχαμε πολλές και σημαντικές απουσίες όπως συναδέλφων από τους ξενώνες της πόλης – συνολική παρουσία τους μετά βίας 15 άτομα- , αλλά και συνάδελφοι από τα λεγόμενα «κεντρικά», καθώς επίσης και η διευθύντρια νοσηλευτικής υπηρεσίας, όλες οι προϊσταμένες- εκτός 2 με 3 που παρευρέθησαν- και αρκετών εργαζόμενων από όλες τις ειδικότητες, εκ των οποίων πολύ λίγοι δικαιολογημένοι. Σε αντίθεση με τα αμέσως πιο πάνω η υποδιοικήτρια κ. Γκιόλα έδωσε το παρόν, προς τιμή της, και συζητήσαμε  μερικά από τα φλέγοντα θέματα. Όσο αφορά τώρα τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 12/10/12 ήμασταν δεν ήμασταν 20 άτομα. Γιατί;;; Άντε εγώ δέχομαι και αν θέλετε δικαιολογώ προσωπικά αρκετούς, λόγω της μη καλής και έγκαιρης ενημέρωσης, αλλά για εμένα είναι αδικαιολόγητοι όλοι αυτοί οι συνάδελφοι οι οποίοι εργάζονταν αυτή την ημέρα και δεν κατέβηκαν στην πύλη για τρεις ώρες, ούτε καν από περιέργεια! Δικαιολογίες πολλές:«κάνει κρύο», «τι θα μας πουν πάλι τα ίδια και τα ίδια», «βαριέμαι που να τρέχω πρωί πρωί» κ.λπ

Δεν είναι έτσι όπως πολύ καλά γνωρίζετε, διότι εσείς οι ίδιοι όταν δείτε κάποιον του σωματείου, ρωτάτε «τι γίνεται με τις ώρες μας», «τα ρεπό μας», «τις αργίες» και «το τι μας επιφυλάσσει το μέλλον μας».

Δεν γίνεται να τα έχουμε όλα έτοιμα στο πιάτο, άλλοι να κινητοποιούνται και να διεκδικούν και να επωφελούμαστε και εμείς εκ του ασφαλούς! Δεν λέω όλοι θα λείψουμε – και εμένα μου έχει συμβεί- από συγκεντρώσεις και θα ξαναπροκύψει στον καθένα μας ή έχει συμβεί στο παρελθόν, όμως τώρα τα πράγματα είναι πιο σοβαρά από ποτέ, δεν επιτρέπετε ορισμένοι μας να αδιαφορούν και να είναι ωχαδερφιστές!

Γι’ αυτούς τους συναδέλφους έχω να θυμίσω ότι αν πήραν 2 μήνες αργίες και νύχτες τους πήραν, διότι 60 άτομα κατέβηκαν στη πύλη και με την κινητοποίηση τους αυτή διεκδίκησαν και μπήκαν στο λογαριασμό μας περίπου 250-300 ευρώ έκαστος.

Ας μην εφησυχάζουμε και ας μην αδρανοποιούμαστε, έχουμε να διεκδικήσουμε ακόμα πολλά! Θα χρειαστεί να ξανακατέβουμε στην πύλη ή κάπου αλλού για νέες κινητοποιήσεις, και θα πρέπει να είμαστε  αυτή τη φορά ακόμα περισσότεροι!!!  

Υ.Σ. Λυπάμαι αν στενοχώρησα κάποιους, εύχομαι να προβλημάτισα πολλούς!

Του Γιάννη Βαρούχα

Στα τάρταρα

 «Μεταξύ του νου και των χεριών πρέπει να παρεμβάλλεται η καρδιά.»

Από το κινηματογραφικό αριστούργημα Metropolis του Frietz Lang 1922 (Βωβός Γερμανικός κινηματογράφος).

Η μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού στενάζει λόγω των μέτρων των διεθνών τραπεζιτών και των ντόπιων προσκυνημένων εκπροσώπων τους. Ο λαός μας δεν επέβαλε στους κυβερνώντες μας την οργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων, που στοίχισαν δισεκατομμύρια , ο λαός δεν καρπώθηκε τα δισεκατομμύρια  των εξοπλισμών του Άκη και λοιπών συνεργατών. Δεν έλαβε μέρος σε κανένα φαγοπότι όπως ισχυρίζεται ο γνωστός αμετροεπής, ιπποπόταμος της Ελληνικής πολιτικής. Τελευταία τα ΜΜΕ αναφέρονται σε διάφορες μικροαπατεώνες Ελλήνων για να αποσβέσου το τεράστιο φαγοπότι των πολιτικών μας. Στο κάτω κάτω όταν ένα καράβι βουλιάζει την ευθύνη την έχει ο κυβερνήτης. Πρόσφατα ο κος Ευαγγελάτος στην εκπομπή του στο ΣΚΑΙ που έχει καταντήσει η ΥΕΝΕΔ  της χούντας, έψαξε ένα συνδικαλιστή των ναυτεργατών του Σκαραμαγκά γιατί προσπάθησαν αυτοί να καταλάβουν το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και τον κάλεσε να αποδοκιμάσει αυτή την ενέργεια. Γνωρίζει ο κος Ευαγγελάτος, ο παχυλά αμειβόμενος τι σημαίνει να δουλεύεις μια φορά την εβδομάδα  και να είσαι και απλήρωτος!! Η πατρίδα είναι ιερή αλλά πρέπει για να την σέβονται να σέβεται τους πολίτες της. Ας σταθούμε όμως σε κάτι. Έχετε καταλάβει αγαπητοί φίλοι, ότι όλα αυτά τα χρόνια μας κυβερνούν άνθρωποι μα τριάντα σπίτια, σπίτια στην Αράχοβα, στη Μύκονο, σπίτια με πισίνες ( πολλές φορές αδήλωτες). Η άλλη εξοχοτάτη βουλευτής έβγαλε 200000 € για ένα χρόνο χωρίς φόρο για τα φτωχά παιδιά (2) που σπουδάζουν στην Αγγλία. Εσύ φτωχέ μου φίλε πας να γράψεις το παιδί σου στο ΤΕΙ Κεφαλονιάς, σου ζητούν υπέρογκα ενοίκια και σου λεν κιόλας ότι το καλοκαίρι πρέπει το παιδί να αφήσει το δωμάτιο για να νοικιαστεί από τουρίστες. Εσύ αγωνίζεσαι μια ζωή για να βάλεις ένα κεραμίδι  πάνω από το κεφάλι σου και μερικοί πολιτικοί μας φίλοι έχουν 30-40-50 σπίτια!!!!

Έχεις σκεφτεί φίλε μου ότι η πλειονότητα των πολιτικών της εξουσίας, δεν έχουν  μπει στη ζωή τους σε αστικό λεωφορείο δεν έχουν φάει σε λαδόκολλα ( εκτός αν το ετιτάσουν τηλεοπτικές εμφανίσεις); Όταν αυτοί τα καλοκαίρια οργώνουν το Αιγαίο με τα σκάφη τους, εσύ που πας για διακοπές αν πας; Είναι δυνατόν αυτοί οι Φαρισαίοι να ενδιαφερθούν για σένα; Ξέρουν αυτοί τι σημαίνει ο αγώνας για το μεροκάματο; Πορφυρογέννητοι, γέννημα θρέμμα του κολεγίου Αθηνών, μέλη Μασονικών στοών και λέσχης τύπου Bildeberg, ενδιαφέρονται μόνο για τα συμφέροντα των εργοδοτών τους (Τραπεζίτες , εφοπλιστές και λοιποί μεγαλοκαρχαρίες, καθώς και φοροφυγάδες κλπ ). Αυτό πάλι με το τσιπάκι φοροφυγάδων που περιέφερε ο κος Βενιζέλος και ο κος Παπακωνσταντίνου, στην τσεπούλα τους ή στο μαξιλαράκι τους τι σας λέει;

Το 72% των φορολογικών εσόδων είναι από μισθωτούς και συνταξιούχους!! Στη ιστορία της ανθρωπότητας υπήρξαν ηγέτες που ενδιαφερόντουσαν για το λαό τους, υπήρξαν μορφές που τίμησαν την ιδεολογία τους. Ο Βασιλιάς της Σπάρτης Άγης ο Δ΄ όταν παρήκμασε η Σπάρτη, και παραδόθηκε σε μια κάστα πλουτοκρατών κήρυξε επανάσταση και αναδιανομή της γης. Δολοφονήθηκε βέβαια από τους εφόρους και έτσι η Σπάρτη τέθηκε για πάντα στο περιθώριο της Ιστορίας. Ο Φραγκίσκος της Ασίζης αν και γιος πλούσιας οικογένειας πούλησε τα υπάρχοντα του, τα διένειμε στους φτωχούς και δημιούργησε το τάγμα των Φραγκισκανών μοναχών που χειμώνα καλοκαίρι περιφέρονται με ένα ρούχο από λινάτσα και με πέδιλα στα ποδιά. Ακολούθησε τις επιταγές του Χριστού. Ο Έγκελς στενός συνεργάτης του Μαρξ ήταν γιος εργοστασιάρχη από το Μάντσεστερ, Ο Λένιν ήταν μεγαλοαστός, Ο Τσε Γκεβάρα ήταν γιατρός γιος πλούσιας οικογένειας όπως και ο Κάστρο. Δυστυχώς όλοι αυτοί και άλλοι είναι εξαιρέσεις του κανόνα. Αλίμονο δεν υπάρχει πια καρδιά. Οι ύαινες και οι αρκούδες του διεθνούς καπιταλισμού, ροκανίζουν το εισόδημα των φτωχών, προστατεύουν τις τράπεζες τους διασφαλίζουν τα συμφέροντα των εργοδοτών τους. Δεν υπάρχει λοιπόν καμιά καρδιά που να παρεμβάλλεται μεταξύ του νου και των χεριών. Μπορούμε μόνο να ελπίζουμε στην καρδιά του λαού να επαναστατήσει και να πετάξει στα Τάρταρα της Ιστορίας, όλους αυτούς τους επιπεδωμένους συναισθηματικά, τους ανέκφραστους, ανέραστους και με καθηλωμένη μιμική μαμμόθρεφτους και μαμόθρεπτες του διεθνούς και ντόπιου Jet- Set. Αυτοί όλοι δεν είναι παρά μεταμφιεσμένοι αριστοκράτες με μανδύα δημοκρατών.

Μάριος Τυροβολάς

Κάποτε-Σήμερα

Κάποτε

Ο χρόνος είχε 4 εποχές, δουλεύαμε 8 ώρες, είχαμε χρόνο να πάμε για καφέ, είχαμε τις πόρτες των σπιτιών ανοικτές όπως και τις καρδιές μας, πίναμε νερό της βρύσης, παίζαμε με τους φίλους μας ποδόσφαιρο στις αλάνες, είχαμε 2 τηλεοπτικά κανάλια και πάντα βρίσκαμε κάτι ενδιαφέρον να δούμε, κυκλοφορούσαμε με ταπεινά αυτοκίνητα 1000 κυβικών και ήμασταν χαρούμενοι, είχαμε χρόνο για τον εαυτό μας, η σκληρή δουλειά ήταν ιδανικό, λέγαμε καλημέρα σε ένα περαστικό, ζούσαμε σε σπίτι 65 τ.μ. και ήμασταν ευτυχισμένοι, μαζευόμασταν όλοι γύρω από το κυριακάτικο τραπέζι ενωμένοι, ζητάγαμε συγνώμη από κοντά, αγοράζαμε ένα παντελόνι και το είχαμε για 2 χρόνια, τα περιοδικά έπαιρναν συνέντευξη από ανθρώπους σαν το Σεφέρη, είχαμε το θάρρος να λέμε : «έκανα λάθος», οι τραγουδιστές τραγουδούσαν με την φωνή, νοιαζόμασταν για το γείτονα, ζούσαμε με ένα μισθό, κάποτε περνάγαμε υπέροχα στο ταβερνάκι της γειτονίας με τραγούδι κρασάκι, τα δανεικά τα έδινε ο αδελφός, δουλεύαμε για να ζούμε, δεν είχαμε φράγκο στην τσέπη μα ήμασταν τόσο μα τόσο αισιόδοξοι ακόμα κι ευτυχισμένοι!

Σήμεοα

Ο χρόνος έχει 2 εποχές, έχουμε χάσει το μέτρημα, τα λέμε μέσω msn και skype, κλειδαμπαρωνόμαστε βάζουμε συναγερμούς και έχουμε λυκόσκυλα να μας φυλάνε, πίνουμε εμφιαλωμένο νερό και αρρωσταίνουμε, παίζουμε ποδόσφαιρο στο playstation, έχουμε 100 κανάλια και δεν μας αρέσει κανένα πρόγραμμα, κυκλοφορούμε με τζιπ 2000 κυβικών και στενοχωριόμαστε που δεν έχουμε τζιπ 3000 κυβικών, δεν έχουμε χρόνο για κανένα, η σκληρή δουλειά είναι κουταμάρα, καλημέρα μας λέει ο navigator, ζούμε σε σπίτια των 120 τ.μ. και δεν χωράμε μέσα, έχει ο καθένας το δικό του δωμάτιο και δεν βρισκόμαστε στο τραπέζι όλοι μαζί, τα λέμε με sms, τώρα έχουμε το παντελόνι 2 μήνες και μετά άλλο, συνέντευξη παίρνουν τα περιοδικά από τον Καρβέλα, λέμε: αυτός φταίει όχι εγώ, οι τραγουδιστές τραγουδούν με βοηθητικά μέσα, τσατιζόμαστε αν ο γείτονας αγοράσει καλύτερη τηλεόραση από εμάς, ζούμε με τους μισθούς που θα πάρουμε, μιζεριάζουμε σε ακριβά εστιατόρια, μας δανείζουν  οι τράπεζες, ζούμε για να δουλεύουμε, έχουμε τα πάντα και τρωγόμαστε με τα ρούχα μας!

Αυτό το «κάποτε» το έλεγαν ζωή...

Της Σούλας Κολοβού

Repo

Πέρασε και αυτό το καλοκαίρι! Υπήρξαν όμως συνάδελφοι που δούλευαν- σχεδόν- και τους τρεις μήνες του, με αποτέλεσμα, εκτός του ότι δεν ξεκουράστηκαν, «θυσιάστηκαν» για το τμήμα και το νοσοκομείο και «αναγκάστηκαν» να μαζέψουν ρεπό..! Τα οφειλόμενα ρεπό τείνουν να γίνουν η μάστιγα των εργαζόμενων..!

Οι περισσότεροι συνάδελφοι έχουν πάνω από 50 οφειλόμενα ρεπό και μάλιστα σε συζητήσεις που κάνω, πολλά παραπάνω π.χ. 88,90,75,69 κ.τ.λ. και βέβαια πλανιέται η ερώτηση και γεννάται η απορία, πότε θα δοθούν! Εδώ θα πρέπει να ξεκαθαριστεί κάτι σημαντικό, επειδή από διάφορους ακούγονται διάφορα... έχουμε εργαστεί σε ημέρες που είχαμε ρεπό κατ επανάληψη, πέρα από τις αργίες για να εξυπηρετηθεί το εκάστοτε τμήμα και κατά συνέπεια το ΨΝΤ. Tο νοσοκομείο και όσοι ευθύνονται για την κατανομή των οφειλόμενων ρεπό, πρέπει να μεριμνήσουν άμεσα ώστε αυτά να δοθούν. Όπως κάποτε τους εξυπηρετήσαμε, έτσι τώρα θα πρέπει να μας εξυπηρετήσουν. Ανέφερα πιο πριν ότι από κάποιους ακούγονται διάφορα και εννοώ με αυτό το εξής παράδοξο που αφορά εμάς των οξέων.

Σύμφωνα με πληροφορίες φαίνεται να ειπώθηκε το παρακάτω απίστευτο και όμως εξωπραγματικό: «κάθε μήνα παίρνετε ένα ρεπό λόγω κλειστού τμήματος, υπολογίζονται σε 12 ρεπό το χρόνο. Επομένως σε 5 χρόνια εργασίας έχουμε 12χ5=60 ρεπό, άρα, να τα 60 ρεπό που σας οφείλονται! Ναι ε; Όποιος νομίζει ότι είναι έτσι τα πράγματα τότε ας μας δίνει, όπως άλλωστε προβλέπεται, το 5θημερο εργασίας και τα 2 ρεπό μέσα στην εβδομάδα, δηλαδή 8 ρεπό το μήνα και όχι να δουλεύουν οι συνάδελφοι με κυκλικό ωράριο, ακόμα και ένα μήνα σερί!!

Επειδή κάτι τέτοιο ξέρουμε καλά ότι δεν συμφέρει όσους διαρρέουν αυτά που διαρρέουν τότε ας βρεθεί η φόρμουλα να δοθούν τα οφειλόμενα ρεπό των συνάδελφων και άμεσα, τρόποι υπάρχουν πολλοί!

Με λύπη μου θα σας υπενθυμίσω συνάδελφοι ότι κάποτε ένα πρόσωπο με πολύ σημαντική θέση ευθύνης, είχε προτείνει και ήταν έτοιμο να καταθέσει να κοπεί το ρεπό που δίνεται στα οξέων κάθε μήνα.

Δυστυχώς για εμάς προερχόταν από την οικογένεια της νοσηλευτικής και όχι από κάποιον άσχετο γραφειοκράτη!!!

Του Γιάννη Βαρούχα

Το δόγμα του Σοκ

Θλιβερά, καταθλιπτικά, εξοργιστικά γεγονότα συμβαίνουν εδώ και 3 χρόνια στη πατρίδα μας. Όλοι τα βιώνουμε. Δυστυχώς όμως όσο περνάει ο καιρός τόσο τα πράγματα χειροτερεύουν. Έρχεται χειμώνας και υπάρχουν άνθρωποι που ίσως δεν θα έχουν θέρμανση ή θα επιστρέψουν στο μαγκάλι. Συνταξιούχοι για λύπηση με συντάξεις πείνας, χωρίς φάρμακα, χωρίς την δυνατότητα για πολλούς από αυτούς να ικανοποιήσουν στοιχειώδεις ανάγκες τους. Η τρόικα, η γερμανική μπότα, η ντόπια πλουτοκρατία μέσω των εκπροσώπων τους, πολιτικών, επιβάλλουν μονομερή λιτότητα. Μεγαλοκαρχαρίες δεν πληρώνουν καν φόρους και την ζημιά πληρώνουν μισθωτοί και συνταξιούχοι. Προεκλογικές υποσχέσεις εξανεμίσθηκαν, αναιρέθηκαν, ξεχάστηκαν. Δεν υπάρχει ανάπτυξη μόνο με φόρους και λιτότητα κραύγαζε στην αντιπολίτευση ο κ. Σαμαράς. Τώρα σκέπτονται να φορολογήσουν και τα χωράφια, ενώ φορολογούν και την ίδια την κατοικία που κάποιος μπορεί να κληρονόμησε ή να έφτιαξε με πολύ κόπο. Τέλος πάντων ο κ. Σαμαράς είναι εκπρόσωπος του άγριου καπιταλισμού και δικαιολογείται. Ο κ. Κουβέλης τι αντιπροσωπεύει, τα πούλησε όλα για να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Ο κ. Βενιζέλος; Άλλαξε το σήμα του ΠΑΣΟΚ και το έκανε σαν στρογγυλό αλυσοπρίονο που θυμίζει εκείνο που εκτόξευε κρυμμένο σε ένα καπέλο ο κινέζος υπηρέτης στο έργο «Χρυσοδάκτυλος», εναντίον Τζέιμς Μπόντ, και έκοβε κεφάλια. Το ίδιο όπλο χρησιμοποιούν άλλωστε και διάφοροι Νίντζα. Καλό θα ήταν να απαλείψει και τον ορισμό σοσιαλιστικό από το κόμμα του. Η λέξη σοσιαλισμός υπήρξε τιμημένη έννοια από το 19° αιώνα που άνθρωποι έχυσαν το αίμα τους για να κερδίσουν φτωχοί και ανήμποροι δικαιώματα. Μετά το Χριστιανισμό, χρονικά υπήρξε και είναι το μέγιστο κοινωνικό κίνημα και είναι κρίμα να λασπώνεται και να ρυπαίνεται από αυτό το νεοφιλελεύθερο ανάλγητο ΠΑΣΟΚ.

Περνάμε στα δικά μας. Σήμερα που γράφω, 12 Σεπτεμβρίου, δεν έχουν πληρωθεί ακόμη οι εφημερίες των ιατρών μηνός Απριλίου. Όλο το καλοκαίρι βγήκε μόνο με τους μισθούς μας, που στην περίπτωση των ειδικευόμενων μας είναι πολύ χαμηλοί (1000 ευρώ το μήνα). Μάλιστα δεδομένου ότι όλοι είναι ετεροδημότες δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα, ακόμα τους θρέφουν οι γονείς τους ή ο πεθερός τους. Εμείς οι ειδικευμένοι χάσαμε το 40% του εισοδήματος μας και θα χάσουμε άλλα 18% από τα ειδικά μισθολόγια. Με την αύξηση της εφορίας έχουμε χάσει 6 μισθούς!!! Απαράδεκτη βέβαια είναι και η κατάσταση με τις υπερωρίες των νοσηλευτών που έχουν να πληρωθούν από το Δεκέμβριο του 2011!!! Είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι που συνυπάρχουν 8 ώρες με ασθενείς, που άτομα στην κοινωνία, απορρίπτουν, τους θεωρούν δυσβάσταχτους, βάζουν μέσον να μην αποσπαστούν ούτε σε γραφεία του ψυχιατρείου, να έχουν να πληρωθούν 10 μήνες για τις υπερωρίες τους!!; Εγώ καλώ τους ανθρώπους της εξουσίας να καθίσουν 8 ώρες σε ένα ψυχιατρικό τμήμα και ας μην κάνουν τίποτα, θα αντέξουν; Επειδή λοιπόν εκτελούν δύσκολο έργο, που υπάρχει τάση στους ανίδεους να υποτιμούν, πρέπει να πληρώνονται. Δεν νομίζω ότι οι μεγάλο-τραπεζίτες μας, οι βουλευτές μας του κυβερνητικού συνασπισμού, θα άντεχαν ή θα ανέχονταν έστω και ένα μήνα χωρίς να πληρωθούν.

Περνάω τώρα σε μερικά οργανωτικά θέματα. Η άκαιρη συγχώνευση με το Παναρκαδικό έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα, που δεν μας τα λύνει το υπουργείο μας. Αφού είμαστε πλέον ψυχιατρικός τομέας, έχουμε επιστημονικό συμβούλιο; Έχουμε το συμβούλιο κρίσεων που κρίνει προαγωγές ή μονιμοποιήσεις; Υπάρχουν δυο συνάδελφοι με έννομο συμφέρον να δοθεί απάντηση αν θα τους κρίνουν και πότε οι γιατροί του ΨΝΤ ή οι ουρολόγοι, παθολόγοι, χειρουργοί του Παναρκαδικού. Η απάντηση είναι σιωπή και άγνοια μέχρι στιγμής. Δικαιούμαστε ιατρική υπηρεσία; Τι θα γίνει με διοικητικές θέσεις που θα ορφανέψουν και ετεροαπασχολούν εργοθεραπεύτριες ως γραμματείς για να αναπληρώσουν τα κενά; Γιατί αν πλεονάζουν δεν αποσπώνται από το Παναρκαδικό διοικητικοί υπάλληλοι; Αυτοί οι Τροικανοί κύριοι  κι που έρχονται στην Ελλάδα και δίνουν εντολές να μειωθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι, έχουν υπόψιν τους την ανισομέρεια των δημοσίων υπαλλήλων στην χώρα μας; Γιατί δεν τους το λένε οι ντόπιοι οσφυοκάμπτες, οι υπηρέτες της πλουτοκρατίας; Θα ανεχόταν ο κ. Τροικανός στη χώρα του, νοσοκομείο, χωρίς φαρμακοποιό; Η φαρμακοποιός μας σε 5 μήνες εκ του νόμου φεύγει. Το Παναρκαδικό δεν διαθέτει φαρμακοποιό. Θα δεχόταν ο Τροικανός αν φύγει η φαρμακοποιός να μείνει μόνη  της μια υπάλληλος; Θα δεχόταν στα πλυντήρια να υπάρχει μόνος του ο κ. Τζήλος με μια υπάλληλο προχωρημένης ηλικίας; Εσείς που γνωρίζετε  πιστεύετε ότι η μεταφορά των άπλυτων στο Παναρκαδικό δεν θα δημιουργήσει χάος; Θα δεχόταν ο Τροικανός στην πατρίδα του 3 κοινωνικές λειτουργούς, (η μια παίρνει σύνταξη), για 100 κρεβάτια διακινούμενων, 90 κρεβάτια ξενώνων, για το ΚΨΥ, για την κινητή μονάδα και πλέον για τον ιατροπαιδαγωγικό σταθμό  που υποτίθεται θα προσλάμβαναν προσωπικό, αλλά από ότι φαίνεται ούτε αυτό θα γίνει!; Θα ανεχόταν ο Τροικανός 4 ψυχιάτρους για 100 κρεβάτια διακινούμενων και άλλους 2 για εξωνοσοκομιακές δομές, (ξενώνες, οικοτροφεία 140 κρεβάτια), με εξωτερικά ιατρεία και κινητή μονάδα. Θα δεχόταν ο Τροικανός την κοροϊδία να κόβει κορδέλα εγκαινίων ο ψυχιατρικός τομέας Καλαμάτας και πέντε ημέρες μετά να έρχονται 5 εισαγωγές από την Καλαμάτα (Μεσσηνία).

Αλλά δεν υπάρχουν απαντήσεις, είμαστε υπό το δόγμα του Σοκ!

Ναρκωμένοι, άναυδοι, αμήχανοι, αφημένοι στην τύχη μας!  Ελπίζω να ξυπνήσουμε!!!

Του Μάριου Τυροβολά