Το χριστουγεννιάτικο δέντρο της αρχαιότητας

Η ιδέα για το στολισμό ενός δέντρου κατά τα Χριστούγεννα δεν είναι ξενόφερτη, όπως θεωρούν πολλοί. Στην αρχαία Ελλάδα παρόμοιο έθιμο υπήρχε, μόνο που το φυτό δεν ήταν έλατο, αλλά η Ειρεσιώνη.

Η Ειρεσιώνη (<είρος = έριον, μαλλί ον) ήταν κλάδος αγριελιάς (κότινος) στολισμένος με γιρλάντες από μαλλί λευκό και κόκκινο και τους πρώτους φθινοπωρινούς καρπούς (σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά, κ.λ.π., εκτός του μήλου και του αχλαδιού). Αποτελούσε έκφραση ευχαριστίας για τη γονιμότητα του λήξαντος έτους και παράκληση συνεχίσεως της γονιμότητας και ευφορίας κατά το επόμενο και ήταν αφιερωμένη στην Αθηνά, τον Απόλλωνα και τις Ώρες (Ευνομία, Δίκη, Ειρήνη). Το διάστημα 22 Σεπτεμβρίου – 20 Οκτωβρίου, παιδιά των οποίων και οι δύο γονείς ζούσαν, περιέφεραν την

Ειρεσιώνη στους δρόμους της πόλης των Αθηνών τραγουδώντας κάλαντα από σπίτι σε σπίτι, παίρνοντας το φιλοδώρημα τους από τον νοικοκύρη ή τη νοικοκυρά και όταν έφθαναν στο σπίτι τους κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την εξώπορτά τους, όπου έμενε εκεί μέχρι την ιδία ημέρα του νέου έτους, οπότε, αφού τοποθετούσαν την νέα, κατέβαζαν την παλιά και την έκαιγαν. Άλλα παιδιά κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την θύρα του Ιερού του Απόλλωνος. Πρόγονος λοιπόν, του Χριστουγεννιάτικου δέντρου είναι η Ειρεσιώνη μέσω της οποίας μεταδόθηκε το έθιμο του στολισμένου δέντρου στους βόρειους λαούς από τους Έλληνες ταξιδευτές, οι οποίοι ελλείψει ελαιοδένδρων, στόλιζαν κλαδιά από τα δέντρα που ευδοκιμούσαν σε κάθε τόπο. Το έθιμο της Ειρεσιώνης καταδικάστηκε ως ειδωλολατρικό από το θεοκρατικό καθεστώς του Βυζαντίου και απαγορεύτηκε. Αιώνες  αργότερα το ίδιο έθιμο επανήλθε με την μορφή Χριστουγεννιάτικου και Πρωτοχρονιάτικου δένδρου από τους  Βαυαρούς που συνόδεψαν τον Όθωνα στην Ελλάδα, ως δικό τους Χριστουγεννιάτικο έθιμο. Παρ’ όλα  αυτά, το έθιμο

της Ειρεσιώνης υπήρχε πάντα στην ιστορική μνήμη των Ελλήνων, γι αυτόν τον λόγο, το Χριστουγεννιάτικο δένδρο υιοθετήθηκε αμέσως.

Η αναγκαιότητα του γέλιου στη ζωή μας

Η υγεία μας εξαρτάται από το πόσο γελάμε. Καθημερινά βλέπουμε ανθρώπους με πρόσωπα σκυθρωπά, κουρασμένα, στενοχωρημένα, προβληματισμένα, αγέλαστα, σπάνια θα δούμε άνθρωπο να γελάει να είναι χαρούμενος, πραγματικά όμως, αληθινά όχι ψεύτικα. Είναι κατανοητό βέβαια να συμβαίνει αυτό εξαιτίας των δύσκολων καιρών που βιώνουμε όλοι μας, αλλά έστω και για λίγο πρέπει να ξεχάσουμε τα προβλήματα π.χ. ανεργία, βία, έλλειψη ελεύθερου χρόνου, έντονος ρυθμός ζωής, έλλειψη ψυχαγωγίας, διασκέδαση, έλλειψη επαφής, επικοινωνίας, εκτόνωσης, που μας έχουν καταβάλει και αναγκάσει να είμαστε απότομοι και νευρικοί. Πρέπει να γελάμε, γιατί το γέλιο δρα ευεργετικά στην ψυχική, αλλά και σωματική μας υγεία.

Μας φτιάχνει την διάθεση, διώχνει το άγχος, μας κάνει πιο ευχάριστους, μας γλυκαίνει, μας ανακουφίζει, θεραπεύει την ψυχή μας, μας αναζωογονεί, μας δίνει δύναμη, κουράγιο, μακροζωία, εσωτερική ισορροπία.

Ένας άνθρωπος που δεν γελάει είναι απαισιόδοξος, απαθής, κατηφής, αδιάφορος, έχει άσχημη προδιάθεση, είναι σοβαροφανείς, αισθάνεται πίεση, ύπαρξη ατομικών και κοινωνικών προβλημάτων, ψυχική χαλαρότητα.

Ο άνθρωπος που γελά είναι ανοιχτός στη ζωή, γεμάτος κατανόηση και έτοιμος να προσφέρει από το συναισθηματικό περίσσευμα. Με τον υγιή αυτοσαρκασμό αντιμετωπίζει τα ελαττώματα του, τα εκλογικεύει, συμφιλιώνεται με τον εαυτό του και βοήθα τους άλλους να τον αποδεχτούν.

ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ ΕΙΝΑΙ ΥΓΕΙΑ!!!

Της Εύας Παρασκευοπούλου

Ρατσισμός

Σε ένα δημοτικό σχολείο κάπου στην Αθήνα, την πρώτη μέρα της νέας σχολικής χρονιάς, η δασκάλα παίρνει παρουσίες… - Χακίμ καζάλ αλ νταρουί;- Παρών. - Χασάν ντομάν ντα σαρουί; - Παρών. - Γιόν κιμ λι γκόνγκ; - Παρών. - Σουλειμάν αλί ζαουάχρι; - Παρών. - Χατζή λαζά ρούμιχ αλής; Τίποτα… - Χατζή λαζά ρούμιχ αλής; επαναλαμβάνει η δασκάλα… Πάλι τίποτα. Εκεί που ετοιμάζεται να σημειώσει απουσία η δασκάλα βλέπει δειλά δειλά ένα παιδάκι να σηκώνει το χέρι του από την τελευταία σειρά…

-Κυρία, μάλλον εγώ είμαι αυτός, αλλά το όνομά μου δεν διαβάζεται έτσι

-Χατζηλαζάρου Μιχάλη με λένε..! 

Το παραπάνω  ανέκδοτο, θα μπορούσε να είναι από εκείνα που βγάζουν γέλιο, αλλά δεν είναι. Είναι μια πραγματικότητα που απαντάται στα περισσότερα σχολεία της πατρίδας μας…. Κακά τα ψέματα . Είναι Ρατσισμός κατά των Ελλήνων. Όπως σε εκατοντάδες περιπτώσεις σε όλο το φάσμα της καθημερινής  ζωής των Ελλήνων παρόλο που επαγγελματίες επιδοτούμενοι ανθέλληνες «αντιρατσιστές»   ξερνάνε χολή και μίσος προς κάθε τι Ελληνικό κι Ορθόδοξο.                                

Μήπως δεν είναι ρατσισμός να φορολογεί το ανθελληνικό κρατίδιο τους Έλληνες τρίτεκνους και πολύτεκνους;

Δεν είναι ρατσισμός να εξομοιώνονται φορολογικά τα Ελληνόπουλα με τις Μερσεντές και να θεωρούνται τεκμήρια διαβίωσης;

Δεν είναι ρατσισμός να πληρώνει για τα φάρμακά του ο Έλληνας καρκινοπαθής κι αν δεν έχει λεφτά να πεθαίνει;

Δεν είναι ρατσισμός να πληρώνουν στα νοσοκομεία μόνο οι Έλληνες σκληρά εργαζόμενοι αλλά να περιθάλπονται δωρεάν οι λαθρομετανάστες;

Δεν είναι ρατσισμός να αποκλείονται από τους κρατικούς παιδικούς σταθμούς τα Ελληνόπουλα των αγρίως φορολογημένων Ελλήνων και να ξεχειλίζουν προνομιακά από τα τέκνα του κάθε λογής τριτοκοσμικού λαθρομετανάστη;

Δεν είναι ρατσισμός οι καθημερινές επιθέσεις, ληστείες, βασανισμοί, βιασμοί και δολοφονίες Ελληνίδων και Ελλήνων από λαθρομετανάστες, οι οποίες αφήνουν παγερά αδιάφορους τους «αντιρατσιστές» ανθέλληνες της αριστεράς και της «προόδου»;

Δεν είναι ρατσισμός τη μόνη γενοκτονία ιθαγενών που δεν καταδικάζουν οι ΜΚΟ και τα Παρατηρητήρια του Ελσίνκι να είναι η Γενοκτονία των Ελλήνων από τη φασιστική Νέα Τάξη;  

 Δεν είναι ρατσισμός να παίρνουν σύνταξη αλλοδαποί που εργάστηκαν μόνο ένα χρόνο στην Ελλάδα όταν οι Έλληνες θέλουν να εργάζονται μια ζωή για να πάρουν την ίδια σύνταξη;  

              

Δεν είναι ρατσισμός να εισάγονται μουσουλμάνοι σε Ελληνικά πανεπιστήμια με βαθμούς που θυμίζουν θερμοκρασίες Σιβηρίας όταν τα Ελληνόπουλα χρειάζονται 19αρια για να μπουν στις ίδιες σχολές;   

                                                                                                                                            

 Δεν είναι ρατσισμός να βουίζουν τα Μέσα μαζικής εξαπάτησης για βιαιοπραγίες κατά των κακόμοιρων λαθρομεταναστών που συνήθως γίνονται από ομοεθνείς τους και να τηρούν σιγή ιχθύος όταν η βία στρέφεται κατά Ελλήνων πολιτών; 

                                                                     

 Δεν είναι ρατσισμός να διαθέτουν όλοι οι «κακόμοιροι» λαθρομετανάστες  κινητά τηλέφωνα χωρίς να διαθέτουν επίσημα έγγραφα όταν ο Έλληνας πρέπει να δηλώσει εξ αρχής τα στοιχεία του για να αποκτήσει κινητό τηλέφωνο; 

                                                                                          

  Δεν είναι ρατσισμός να βγαίνει ο Σόρος ( αυτός που τίναξε στον αέρα το χρηματιστήριο επί Σημίτη, και είναι ανακατεμένος με πολλές οικονομικές βρομοδουλειές εις βάρος της Ελλάδας) και να δηλώνει πως θα  ιδρύσει κέντρα περίθαλψης λαθρομεταναστών την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνεςλιμοκτονούν; 

                                                                                                                               

 Δεν έχει τελειωμό ο κατάλογος. Ναι πράγματι υπάρχει ρατσισμός στην Ελλάδα και στρέφεται κατά των Ελλήνων.

Του Χρήστου Παπακώστα

Υπογεννητικότητα

ΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΤΩΣΗ ΟΙ ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας είναι αυτό της υπογεννητικότητας. Τις τελευταίες δεκαετίες έχουμε μεγάλη μείωση των γεννήσεων που σε συνδυασμό με την αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης επιφέρει μεγάλη γήρανση του πληθυσμού. Η οικονομική κρίση ήρθε να δώσει την χαριστική βολή και να δώσει ανεξέλεγκτες διαστάσεις στο ήδη σοβαρό πρόβλημα. Ο δείκτης γονιμότητας στην χώρα μας κυμαίνεται γύρω στο 1,39 και για τις αμιγής ελληνίδες υπηκόους κάτω από το 1 κατατάσσοντας την Ελλάδα στις τελευταίες θέσεις παγκοσμίως. Πρέπει να τονιστεί ότι ο δείκτης γονιμότητας για ομαλή αναπαραγωγή του ανθρώπινου είδους πρέπει να είναι πάνω από 2,1. Οι συνέπειες θα είναι τεράστιες σε μερικά χρόνια, το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας μας θα είναι υπερήλικες Έλληνες και μετά χώρα. Την ίδια ώρα που στα γειτονικά μας κράτη και ιδιαίτερα στην Τουρκία ο πληθυσμός μεγαλώνει με γρήγορους ρυθμούς. Μειώνετε το ανθρώπινο δυναμικό που μπορεί να εργαστεί  και να προσφέρει στην ανάπτυξη της χώρας. Οι συνταξιούχοι θα είναι πολλοί περισσότεροι από τους εργαζόμενους , με αποτέλεσμα να μην υπάρχει δυνατότητα για κοινωνική φροντίδα, τα ασφαλιστικά ταμεία που έχουν ήδη καταρρεύσει θα αφανιστούν. Οι αιτίες που φτάσαμε σε αυτό το σημείο είναι πολλές, ενδεικτικά θα αναφέρω κάποιες: στο σύγχρονο τρόπο ζωής δεν υπάρχει πλέον καθόλου ελεύθερος χρόνος, η γυναίκα αναγκαστικά πρέπει να εργάζεται, το κράτος δεν έχει μεριμνήσει για επάρκεια βρεφονηπιακών σταθμών, οι γάμοι χρόνο με το χρόνο λιγοστεύουν, ενώ τα διαζύγια αυξάνονται. Ο καταναλωτισμός και η άποψη ότι πρέπει να παρέχονται τα πάντα στο παιδί-δεν μιλάω για τα απαραίτητα που δεν υπήρχαν παλιότερα-. Στη χώρα μας παρότι υποτίθεται ότι έχουμε δωρεάν ασφάλεια και παιδεία, όλοι βλέπουμε ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Τα χρήματα που απαιτούνται για την παιδεία και για τις νάστες, θα φτάσουμε στο σημείο να είμαστε μειοψηφία μέσα στην ίδια μας την σπουδές ενός παιδιού είναι πάρα πολλά με αποτέλεσμα ο γονιός να μην μπορεί πλέον να τα καταφέρει. Η ανεργία στους νέους φτάνει και ξεπερνά το 50%, αλλά και οι τυχεροί που δουλεύουν με 500 ευρώ το μήνα, τι σπίτι να ανοίξουν και πώς να κάνουν παιδιά; Αλλά και αυτός που έχει δημιουργήσει οικογένεια και έχει ένα παιδί, πως να κάνει και δεύτερο, όταν ξέρει ότι δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα, δεν έχει την δυνατότητα πλέον να  του προσφέρει ούτε τα βασικά για να μεγαλώσει αξιοπρεπώς. Η πολιτεία από την πλευρά της, αντί να δώσει κίνητρα και να βοηθήσει στην αντιμετώπιση του προβλήματος καταργεί τις όποιες ευεργετικές ρυθμίσεις υπήρχαν σε όσους είχαν παιδιά και να περικόπτει τα πενιχρά επιδόματα που δινόντουσαν σε τρίτεκνους και γενικότερα πολύτεκνους. Τελικά μήπως βρήκαν τον τρόπο να αφανίσουν σιγά σιγά τον ελληνισμό. Ελλάδα δίχως Έλληνες έχει αξία; Αυτό που δεν κατάφεραν με τόσους πολέμους, ίσως το καταφέρουν με αυτόν τον τρόπο. Στο χέρι μας είναι να αντιδράσουμε…

Του Σταύρου Τσιαγγίρη

Τα σημάδια των καιρών

Περασμένα μεγαλεία, διηγώντας τα να κλαις!’’ με τις λίγες αυτές λέξεις περιγράφεται πλήρως- πιστεύω- το «πρώην», πλέον, ΨΝΤ. Αν κάποιος παρατηρήσει τα σημάδια των καιρών που ζούμε, δεν θα δυσκολευτεί καθόλου να καταλάβει στο που οδηγούμαστε και στο που θα καταλήξουμε! Δεν χρειάζεται να είμαστε ιδιοφυΐες, αρκεί να γυρίσουμε το κεφάλι μας και να δούμε τι διαδραματίζεται γύρω μας.

Η συνένωση με το ΠΓΝ από την στιγμή που ειπώθηκε, ήταν θέμα χρόνου και φυσικό επακόλουθο, το κλείσιμο τμημάτων και γραφείων. Ο 2^ος χρονίων πρέπει να εκκενωθεί άμεσα- μετά οδηγία του υπουργείου, όπου και ήρθε τριμελής επιτροπή στις 26.11.12- και οι τρόφιμοι θα πρέπει να απορροφηθούν στους ξενώνες της πόλης, αλλά και σε ξενώνες άλλων νομών. Οι περισσότεροι δε από αυτούς δεν είναι σε θέση να «σταθούν» σε ένα περιβάλλον όπως αυτό του ξενώνα. Όσο αφορά το προσωπικού του 2^ου αναμένεται να απορροφηθεί ανά τα τμήματα «κλείνοντας» τρύπες! Τα γραφεία, από τα οποία και ξεκίνησε η

 «μετανάστευση», κλείνει το ένα πίσω από το άλλο. Λουκέτο έχουν βάλει- μέχρι σήμερα που γράφω, πρωτόκολλο- έχουν μείνει οι δυο κλητήρες- , λογιστήριο, διαχείριση υλικού, γραφείο τροφής και γραφείο προμηθειών.

Αναμένεται στο άμεσο μέλλον να μεταφερθεί το φαρμακείο, ενώ ο ένας ταμίας μας βρίσκεται ήδη στο χώρο του ΠΓΝ. Στα πλυντήρια έχουν μείνει ‘’τρεις και ο κούκος’’ ή καλύτερα ‘’ένας και ο Τζήλος’’, άρα από ότι φαίνεται, αναμένεται λουκέτο και εκεί! 

Το ΚΨΥ, τα γραφεία του και η κινητή μονάδα μεταφέρονται σε λίγο καιρό σε άλλο κτήριο, κοντά στην «αγορά», ενώ στο υπάρχον κτήριο θα έρθουν οι ασθενείς των διαμερισμάτων και ίσως- έχει ακουστεί και αυτό- και κάποιος ξενώνας!

Ακούγεται επίσης ότι θα παραμείνει το ένα εκ των δυο οξέων και το άλλο θα λειτουργεί ως ανοιχτό τμήμα, όπως λειτουργούν σήμερα τα Ε1 και Ε2. Στα δε  Ε1 και Ε2 ίσως μεταφερθούν ξενώνες από την πόλη, για να κερδηθούν χρήματα από τα ενοίκια. Αυτό βέβαια θα έχει ως αποτέλεσμα- αν γίνει- το κλείσιμο ενός οξέων και ενός ανοιχτού τμήματος-με ότι κι αν συνεπάγεται αυτό-.!!!

Από ότι δείχνουν λοιπόν «τα σημάδια» είναι θέμα χρόνου στην αρχή να συρρικνωθεί και σιγά-σιγά να κλείσει το «πρώην» ΨΝΤ- έτσι αναφέρεται και γράφεται παντού τελευταία- . Ήρθε αγαπητοί συνάδελφοι το πλήρωμα του χρόνου, ας το βάλουμε καλά στο μυαλό μας!

Βήμα-βήμα, μήνα-μήνα, μέρα-μέρα, θα μεταφερθούμε στο γενικό νοσοκομείο και στις αίθουσες του-οι οποίες από όσο γνωρίζω δεν είναι ακόμα έτοιμες-. Τα γραφεία , όπως προείπαμε

μετακινούνται με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα αλαλούμ μεταξύ ασθενών, συγγενών και προσωπικού, αφού για οτιδήποτε απλές ή περισσότερο σύνθετες γραφειοκρατικές δουλειές, πρέπει να μετακινούνται και να καταναλώνουν βενζίνη και υπομονή στο δρόμο ΨΝΤ- ΠΓΝ.!!

Κλείνω με ένα στοίχο ενός τραγουδιού: «…να δεις τι σου’ χω για μετά…»

Του Γιάννη Βαρούχα

Ένα σκυλί που το έλεγαν Νακάτ

Στα μέσα Οκτωβρίου πέθανε μετά από διακομιδή στο Παναρκαδικό νοσοκομείο ο Γερμανός ασθενής μας Νακάτ. Ο Νακάτ διακομίστηκε σε εμάς από την γνωστή ιατρό του Πύργου, που κατέληξε ότι επρόκειτο περί σχιζοφρένειας. Ίσως γνώριζε γερμανικά και να έθεσε την διάγνωση. Εμείς στο ΨΝΤ διαπιστώσαμε ότι ο ασθενής έπασχε από καρκίνο του ορθού με μεταστάσεις στον πνεύμονα, δεν μπορέσαμε μη γνωρίζοντας γερμανικά να αποφανθούμε (μικρή είναι η σημασία) εάν έπασχε από σχιζοφρένεια. Η γερμανική πρεσβεία μας δήλωσε ότι δεν ασχολείται και δεν περιθάλπει περιθωριακούς και αρνήθηκε να βοηθήσει κατά οποιοδήποτε τρόπο, γιατί δεν προβλέπεται από την Μερκέλειο (κόρη παπά) Γερμανία. Ένα σκυλί πεταμένο λοιπόν, το περιθάλψανε με μεγάλη στοργή και ενδιαφέρον τόσο στο 4^ο οξέων, όσο και στο 2^ο χρόνιων νοσηλευτές και γιατροί. Είμαι σίγουρος ότι και σε οποίο τμήμα του νοσοκομείου μας ( Ε1,Ε2,ΤΟΠ) ή ξενώνα και αν νοσηλευόταν, την ίδια ανθρώπινη αντιμετωπίσει θα του είχαν. Εντύπωση προκάλεσε ότι και στο Παναρκαδικό που ασχολούνται λόγω των ειδικών συνθηκών μόνο με σώματα και λιγότερο με ψυχές έδειξαν στοργή και ενδιαφέρον για το Νακάτ. Χαμογελαστός, πρόσχαρος, ευγενής και αυτός, διακινούσε θετικά μηνύματα στο περιβάλλον. Μέσα στον πόνο του παρέμενε πάντα αυτός ο ευγενής, γλυκός κύριος. Αναρωτιέται κανείς πως αυτός ο άνθρωπος, έμεινε τόσο μόνος, έρημος, ώστε να πεθάνει σε ένα ψυχιατρείο χωρίς κανείς από τον έξω κόσμο να ενδιαφερθεί. Πως αυτό το Εγώ, αυτός ο χαρακτήρας που συγκινούσε και ευαισθητοποιούσε, όλους στο χώρο μας, στον έξω κόσμο έγινε ένα απόβλητο, ένα σκυλί. Μήπως το Εγώ του, ο χαρακτήρας του σήμερα ήταν άλλος από αυτόν που ήταν στην κοινωνία όπου ζούσε πριν την αρρώστια του, τον οδήγησε στην απομόνωση του και στην απόρριψη του; Πάντως το βλέμμα, το χαμόγελο του, η ευγένεια του επέβαλε σε εμάς που είμαστε και ευαίσθητοι δέκτες προς αυτά τα πράγματα να του δείξουμε σεβασμό και αγάπη, χωρίς να υπάρχει καν γλωσσική επικοινωνία. Ίσως οι αρετές του δεν συγκίνησαν (αν υποθέσουμε ότι ήταν έτσι πάντα) το περιβάλλον του, την κοινωνική του ομάδα, την πατρίδα του Νακάτ. Η εποχή των στατιστικών, των αριθμών, του ωφελιψισμού σε τιμώρησε. Δίκαια ή άδικα ξέχασε πως ήσουν άνθρωπος, ευτυχώς βρέθηκες σε μια νησίδα ανθρωπιάς, σε μια ομάδα ανθρώπων που σε φρόντισαν, προσπάθησαν να απαλύνουν τον πόνο σου σε ενταφίασαν, ως άνθρωπο και όχι ως σκύλο.

             Καλό σου ταξίδι Νακάτ!!!      

Γράφει ο Μάριος Τυροβολάς