Ωράριο

Στο νοσοκομείο μας το ωράριο ισχύει για όλους τους εργαζόμενους; Τηρείται από όλους; Μήπως υπάρχουν κάποιοι συνάδελφοι που έχουν ανοιχτή ώρα προσέλευσης και αποχώρησης, ανάλογα με τις ανάγκες τους και την διάθεσή τους;

Είναι δίκαιο οι πλειοψηφία των εργαζομένων να είναι συνεπείς και τυπικοί στο ωράριο τους και αν τους προκύψει  κάτι αμέσως να ενημερώνουν , ενώ κάποιοι άλλοι να έρχονται και να φεύγουν ότι ώρα θέλουν, χωρίς να ενημερώσουν κανέναν και να βγαίνουν από «πάνω» αν κάποιος τολμήσει να τους αναζητήσει; Είναι σωστό συνεπείς υπάλληλοι να επιφορτίζονται ευθύνες και υποχρεώσεις άλλων συναδέλφων που τυχαίνει να μην βρίσκονται στην θέση τους ενώ θα έπρεπε; Αν ένας τυπικός και σωστός υπάλληλος τύχει και καθυστερήσει να προσέλθει στην εργασία του, αμέσως να του γίνεται παρατήρηση, ενώ κάποιοι που το κάνουν συστηματικά να μένουν στο απυρόβλητο!;

Του Σταύρου Τσιαγγίρη

ΠΟΛΙΤΕΣ ΔΥΟ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ

Πλέον σε αυτή την χώρα έχουν δημιουργηθεί πολίτες δυο ταχυτήτων. Παλαιότερα συναντούσε κανείς την φτωχή τάξη(αγρότες, μεροκαματιάρηδες), την μικρομεσαία, την μεσαία, και την τάξη των πλουσίων! Σήμερα διακρίνουμε τους έχοντες εργασία και τους μη έχοντες- ανέργους-! Όσοι από εμάς δουλεύουμε και μπορούμε να φέρουμε έστω και λίγα χρήματα σπίτι, είμαστε τυχεροί. Σε συζητήσεις που κάνουμε μεταξύ μας παραπονιόμαστε- δικαιολογημένα, δε λέω- ότι μας κόψανε από εδώ, μας κρατήσανε από εκεί, καταφθάνουν νέα μέτρα μειώσεων τον επόμενο μήνα και ου το καθεξής. 

Γεγονός είναι ότι μας έχουν φτάσει σε σημεία εξαθλίωσης και αποσύνθεσης θα τολμούσα να πω, όμως υπάρχει και η άλλη τάξη πολιτών, την οποία εμείς ξεχνάμε και δεν βλέπουμε πολλές Δεν την βλέπουμε ,γιατί απλά δεν είμαστε μέσα στο πρόβλημα τους. Ας μην εθελοτυφλούμε μπορεί να έρθουν τα πάνω κάτω ανά πάσα στιγμή και να βρεθούμε στην ίδια θέση με αυτούς! Στην Ελλάδα ζούμε! Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν χρήματα για να καλύψουν βασικές τους ανάγκες, καθημερινές ανάγκες. Ψάχνουν απεγνωσμένα για δουλειά, ρωτώντας γνωστούς και αγνώστους. Δεν είναι λίγες οι φορές που ψάχνουν ακόμα και στους κάδους απορριμμάτων για οτιδήποτε φαγώσιμο!!!  Κάποιοι λίγο πιο τυχεροί φεύγουν από τις μεγαλουπόλεις και γυρίζουν πίσω στο χωριό τους να καλλιεργήσουν τα χωράφια τους! Όσοι λοιπόν μένουν, ζουν ένα καθημερινό δράμα, πείνα, φτώχεια, ζήλια, γκρίνια, τσακωμούς, αγανάκτηση. Νιώθουν κοινωνικά αδικημένοι και ίσως κάποιοι να θέλουν ακόμα και να εκδικηθούν, φτάνοντας πολλές φορές σε ακραία σημεία, βλέποντας τους «εργαζόμενους» σαν εχθρούς τους!

Έτσι μας κατάντησαν οι πολιτικοί της Ελλάδας, να ζηλεύει ο ένας τον άλλο, να θέλει να βγάλει ο ένας το μάτι του άλλου από φθόνο. Αντί να κοιτάμε να γίνουμε καλύτεροι, να προοδεύουμε οικονομικά, να διεκδικήσουμε ώστε να έχουμε όλοι δουλειά, οι πολιτικοί της διαφθοράς δημιούργησαν το χάος!!

Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με τους συνανθρώπους μας, ας γυρίσουμε να τους δώσουμε σημασία και βοήθεια ψυχολογική, υλική ή οικονομική και όχι να αποσιωπούμε απολαμβάνοντας  την θαλπωρή της βόλεψης μας-εργασία-!!! 

Υπάρχουν παιδιά που δεν έχουν να πιουν γάλα, υπάρχουν παιδιά που δεν μπορούν οι γονείς τους να τους προσφέρουν παιχνίδια, υπάρχουν παιδιά που δεν έχουν ρούχα να φορέσουν, υπάρχουν παιδιά που δεν πάνε σχολείο, υπάρχουν παιδιά με πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας και χρειάζονται την οποιοιδήποτε βοήθεια, υπάρχουν παιδιά… πρέπει να συνεχίσουν να υπάρχουν παιδιά, γερά παιδιά, μορφωμένα, έξυπνα… ας δώσουμε στα παιδιά μας ότι καλό μας έχει απομείνει, διότι είναι μόνη μας ελπίδα, μήπως μετά από πολλές γενεές, καταφέρουν και αλλάξουν αυτήν την σάπια χώρα, αυτόν τον σάπιο κόσμο!!!

Του Γιάννη Βαρούχα

ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ ΧΡΗΜΑ

 Για όλα τα δεινά του κόσμου ανά τους αιώνες υπεύθυνο είναι αυτό! Σκεφτείτε το οτιδήποτε αρνητικό γύρω σας, στην καθημερινότητα σας, ευθύνεται αυτό! Οι πόλεμοι γίνονται για  αυτό, οι χώρες ξεπουλιούνται γι αυτό! Έχουμε την υγεία και την παιδεία μας, μόνο αν το έχουμε! Έχει χυθεί το αίμα  δισεκατομμυρίων ανθρώπων για την «πάρτι» του! Στο όνομα του και στην όσο μεγαλύτερη αξία του έχει σκοτώσει παιδί – γονιό, αδερφός – αδερφό, γείτονας – γείτονα, Έλληνας – Έλληνα.! Δίνονται όπλα στους λαούς, να αλληλοσκοτώνονται και κάποιοι «πονηροί» να επωφελούνται! Όλα γίνονται και περιστρέφονται γύρω του, μιλάμε για το μεγαλύτερο κακό που σκέφτηκε ποτέ, ο ανθρώπινος νους…! Ίσως ακόμα να μιλάμε και για τον ίδιο τον διάβολο… το ΧΡΗΜΑ!!! Ποιος ή ποιοι ήταν αυτοί που το σκέφτηκαν και το έφεραν στην ζωή; Σίγουρα η ιστορία του ξεκινά πάρα πολλούς αιώνες πριν! Χρησιμοποιήθηκε στην αρχή για να καθοριστεί η άξια των αγαθών και να υπάρξει ένα μέσω συναλλαγής μεταξύ των ανθρώπων! Στην μακροχρόνια πορεία του όμως, εκτροχιάστηκε και βγήκε εκτός κάθε ελέγχου! Άρχισαν όλοι να το αναζητούν, να το ποθούν, να το έχουν άφθονο, να καλοπερνούν , να αγοράζουν, αλλά και να πουλάνε πιο ακριβά , ώστε να έχουν το μέγιστο δυνατό κέρδος! Ακόμα και για τον χρόνο είπαν πως είναι χρήμα!

Όλα άρχισαν να σχετίζονται με αυτό! Το έχεις, είσαι πλούσιος και  απολαμβάνεις τα πάντα. Δεν το έχεις είσαι φτωχός και κάνεις τα πάντα για να το αποκτήσεις. Εμφανίστηκαν ψυχικές αρρώστιες που πριν δεν υπήρχαν ! Καταστράφηκε και καταστρέφεται καθημερινά πάνω στον πλανήτη μεγάλο μέρος της πανίδας και της χλωρίδας. Πωλούνται ζώα, γούνες, δέρματα ζώων, κρέας, αλλά και καίγονται δάση, κόβονται ξύλα, εξαφανίζονται είδη θηλαστικών και πτηνών! Εργοστάσια φυτρώνουν από παντού και μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα, την ατμόσφαιρα γενικότερα, για να επωμιστούν περισσότερα κέρδη! Να πλουτίσουν! Στον αθλητισμό χάθηκαν οι αξίες της ευγενούς  άμιλλας και του ευ αγωνίζεστε, αντίθετα καταναλώνονται τεράστια ποσά για να ‘’αγοράσουν’’ αθλητές οι ομάδες, που στην συνέχεια πουλώντας τους θα βγάλουν πολλαπλάσια κέρδη!

Ο άνθρωπος έφτασε στο σημείο να εκμεταλλεύεται τον συνάνθρωπο, δίνοντας λίγα για να αποκτήσει περισσότερα! Δημιουργούνται «κρίσεις» για να πλουτίζουν οι λίγοι και να φτωχαίνουν οι πολλοί. Φόροι δυσβάσταχτοι παρουσιάζονται από παντού! Όποιος έχει το χρήμα, αυτόν τον πολύχρωμο και πολύμορφο «θεό» είτε χρυσό, χάρτινο, υγρό (πετρέλαιο),διαμαντένιο…(δεν έχει σημασία), έχει στο χέρι τους υπόλοιπους! Σκεφτείτε οτιδήποτε! Πραγματικά οτιδήποτε! Υπαίτιο είναι το χρήμα και μόνο το χρήμα, που αντί για χαρά, φέρνει λύπη και δυστυχία! Μεγάλη δυστυχία! Φέρνει φθόνο, μίσος, βία, ανταγωνισμό, θάνατο, εκδίκηση, μόλυνση, υποδούλωση, κλεψιά, κακολογία, υποκρισία, φόβο, πείνα, εξαθλίωση, μιζέρια, διχόνοια, κακία, τρόμο, πάθη, θυμό, φτώχεια, ζήλια, πονηριά, αντιζηλία, αναίδεια, αμαρτία!

Δυστυχώς το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω! Μακάρι-προσωπικά- να μην υπήρχε ποτέ!! Να γίνονταν οι συναναστροφές μας με ανταλλαγή προϊόντων ή υπηρεσιών! Ο καθένας μας ότι έχει, ότι παράγει, ότι προσφέρει να το ανταλλάσσει με αυτό που δεν έχει. Ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος, ειρηνικός, δίκαιος, αθώος, αγαπημένος, συντροφικός, ανθρώπινος, ευτυχισμένος, αγνός, αδελφοποιημένος, αισιόδοξος, αληθινός, αναμάρτητος, γαλήνιος, γενναιόδωρος, δημοκρατικός, ειλικρινής, ελεύθερος, έμπιστος, ενωμένος, ιδανικός, καλοσυνάτος, φιλικός! Δυστυχώς αυτά τα χρόνια πέρασαν προ πολλού, αιώνες και αιώνες πριν. Τώρα δεν μας μένει από το να ζούμε με το ΧΡΗΜΑ παρέα. Μπορούμε όμως να το αποδεσμεύσουμε  από πολλές καθημερινές μας δραστηριότητες όσο γίνεται φυσικά, αρκεί να προσπαθήσουμε…!!! Θα δείτε πόσο καλύτερα θα αισθανθείτε! 

Του Γιάννη Βαρούχα

ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Αυτές τις μέρες εξελίσσονται οι αντιπαραθέσεις μεταξύ των 140 <<ειδικών>> και των ανθρώπων των γραμμάτων για το μεγάλο ζήτημα που προέκυψε σχετικά με το βιβλίο Γραμματικής της Ε' και ΣΤ' τάξης του δημοτικού. Αναφέρεται ότι η Ελληνική γλώσσα έχει  πέντε φθόγγους και παραμελεί να αναφέρει τα επτά φωνήεντα όπως επίσης δεν αναφέρει κάποια σύμφωνα. Παρακολουθούμε τους δασκάλους να εκφράζουν την αγωνία τους για το πώς μέσω τέτοιων βιβλίων θα μάθουν τα Ελληνοπούλα να διαβάζουν και να γράφουν σωστά τα Ελληνικά. Επίσης ακούμε ότι 140 (ανώνυμοι κατά τα άλλα) <<ειδικοί>> να λένε πως σωστά γράφονται οι φθόγγοι στο βιβλίο. Όμως το ίδιο το βιβλίο τους αναιρεί. Και αυτό διότι είναι εμφανές από τους δυο πίνακες  ότι μιλάει για φωνήεντα και σύμφωνα. Επίσης όλο συμπτωματικά τα γράμματα που καταργεί δεν υπάρχουν στο Λατινικό αλφάβητο αλλά και τα μπ (b), ντ( d) και γκ (g) που εντάσσει στα σύμφωνα που υπάρχουν.

Όλα θα ήταν μια απλή διαμάχη αν το ζήτημα δεν είχε κάποια προϊστορία.

Η Ιστορία ξεκίνησε λίγο πριν ο << Μεγάλος Εθνάρχης>> Κ. Καραμανλής υπογράψει στο Ζάππειο την συμφωνία ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Ήμουν παιδί που πρωτοπήγα στο γυμνάσιο μα θυμάμαι πολύ καλά από τον γραπτό  τύπο της εποχής την απαίτηση των Ευρωπαίων μελλοντικών εταίρων μας να γράφουμε τα Ελληνικά με λατινικούς χαρακτήρες. Ξεσηκώθηκαν τότε έντονες αντιδράσεις και η πρόταση έπεσε στο κενό.  Το 1976, με τον νόμο 309/30.04.1976 «Περί οργανώσεως και διοικήσεως της Γενικής Εκπαιδεύσεως» του υπουργού Παιδείας Γεωργίου Ράλλη, νομοθετήθηκε η χρήση της δημοτικής γλώσσας στην εκπαίδευση. Το 1978 σε κάποια μεταμεσονύκτια συνεδρίαση της βουλής  στις 12:30 πέρασε φασιστικά το νομοσχέδιο για το μονοτονικό σύστημα. Ήταν ο πρώτος μεγάλος βιασμός της Ελληνικής γλώσσας.  Από τότε όλο και κάτι κάθε χρόνο εντελώς συμπτωματικά κουτσουρεύεται. Άλλοτε τα δίπλα γράμματα, άλλοτε πτώσεις , άλλοτε εγκλίσεις, άλλοτε καταλήξεις.

Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε.

Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί). Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας.

Από τότε έχουν αυξηθεί κατακόρυφα το ποσοστά των παιδιών με δυσλεξία. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι πριν μερικά χρόνια η Διαμαντοπούλου πρότεινε να έχουμε την αγγλική ως δεύτερη επίσημη γλώσσα του κράτους. Ούτε ότι έγινε υπουργός του Παιδείας επί Παπανδρέου και αντικατέστησε τα βιβλία με φωτοτυπίες.

Όπως και το γεγονός ότι πέρυσι ο Κύπριος Ευρωβουλευτής ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΤΣΑΚΗΣ πρότεινε τη κατάργηση των Η ,Ι, Υ, ΕΙ και την αντικατάσταση τους με ένα οποιοδήποτε  από αυτά για μοντερνοποίηση και απλούστευση της Ελληνικής. Δεν έπεσε πιστεύω κεραυνός εν αιθρία με το φετινό βιβλίο. Ήταν αναμενόμενο ότι κάποια στιγμή θα το έκαναν.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις << προσπάθειες>> που έχουν κάνει για να μας πείσουν ότι το Ελληνικό Αλφάβητο προέρχεται από το Φοινικικό;

Είναι γνωστό ότι τις αλλαγές που θέλουν να πετύχουν οι νεοταξίτες  τις πραγματοποιούν σιγά σιγά σε βάθος χρόνου ώστε να μη ξεσηκώνουν το λαό. Από λίγο κάθε φορά ώστε να περνάνε απαρατήρητες ή με μικρές αντιδράσεις που εύκολα κάμπτονται. Ο λαός ξεχνάει εύκολα και έτσι στο τέλος θα επιτύχουν αυτό που θέλουν. Ένα Ελληνικό λαό χωρίς γλώσσα, χωρίς ιστορία (γιατί μην ξεχνάμε και αυτή κάποιες Ρεπούση τις παραποιούν).

Όπως έχει γράψει ο Μίλαν Κούντερα  (Το βιβλίο του γέλιου και της λήθης)

Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος, είναι να διαγράψεις τη μνήμη του. Να καταστρέψεις τα βιβλία του, την κουλτούρα του, την ιστορία του. Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία, να κατασκευάσει μια νέα παιδεία, να επινοήσει μια νέα ιστορία …Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός για να αρχίσει αυτό το έθνος να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν. Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα».

Αυτή ακριβώς είναι η πρόθεση αυτών που προσπαθούν να <<απλοποιήσουν>> την Ελληνική γλώσσα. Πως όμως ακριβώς η επόμενη γενιά των Ελλήνων θα ξεχωρίζει τις έννοιες π.χ τείχη, τοίχοι, τύχη, αν γράφονται με τον ίδιο τρόπο; Ξεχνάμε ότι μόνο στην ελληνική γλώσσα η ονομασία περιγράφει και τις ιδιότητες του υποκείμενου;

        Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις». Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα= γη + έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι.

        Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. 

Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).

ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» - ελαττώνει ως ανθρώπους - και μας φθίνει μέχρι και την υγεία μας. Και, βέβαια, όταν αναφερόμαστε σε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει, πως το λέμε; Μα, φυσικά, «άφθονο».

        Έχουμε τη λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έλθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι το φρούτο όταν είναι άγουρο ή σαπισμένο και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή, σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.

Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά .. Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις τη δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία!!!

        Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία αφού προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ.

 Θερμόμετρο, γεωμετρία, αστρονομία κλπ (χρειάζονται εξήγηση;).

        Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από το βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.

 Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε σαν παράδειγμα χιλιάδες λέξεις..Δεν έχουμε όμως το χώρο.Προσωπικά δεν έχω καταλάβει γιατί ζητάνε να απλοποιηθεί η ελληνική όταν στην Ευρώπη υπάρχουν πολλές γλώσσες που γράφουν  3 σύμφωνα για να προφέρουν ένα φωνήεν και κανένας δεν ενοχλείτε από αυτό ( π.χ στη Γαλλική); Να αλλοιωθεί η μοναδική γλώσσα που μπορεί να παράγει νέες λέξεις και έννοιες; Θα υπήρχαν Ιατρικοί όροι στις άλλες γλώσσες χωρίς την ύπαρξη της Ελληνικής;  Γιατί οι έλληνες πρέπει να γράφουμε κλασικό αντί κλασσικό και οι Άγγλοι να γράφουν classic;

Γιατί θα πρέπει να θυσιάσουμε τη γλώσσα μας για να γίνουμε αρεστοί στους δυτικούς;

Αν καταφέρουν οι <<ειδικοί>>  Ανθέλληνες και μισέλληνες να περάσουν τα σχέδια τους θα είναι μεγάλη ντροπή για όλους μας. 

Του Χρήστου Παπακώστα

ΣΥΝΔΙΚΑ-ΛΗΣΤΕΣ

Το συνδικαλιστικό κίνημα έχει παρ-εκτραπεί εδώ και πολλά χρόνια. Στον ελληνικό συνδικαλισμό τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Κάποια πράγματα πρέπει να τα ξεκαθαρίσουμε γιατί οι προκλήσεις μπροστά μας είναι μεγάλες... Η ιδιότητα του συνδικαλιστή έχει πολλά προνόμια (ελέω των νόμων που έκανε το ΠΑΣΟΚ του 1982, όπως για παράδειγμα μια παχυλή αργομισθία ή συμμετοχή σε διοικητικά συμβούλια φορέων κ.λπ.). Οι συνδικαλιστές συμμετείχαν  στη νομή εξουσίας κι ας έδειχναν ότι είναι απέναντι. Το συνδικαλιστικό κίνημα (αυτό που όλοι γνωρίζουμε και υπάρχει μέχρι τις μέρες μας) οργανώθηκε από το 1982 και ήταν ελεγχόμενο από το ΠΑΣΟΚ κυρίως.

 Το πρώτο προαπαιτούμενο σ’ αυτή την οργάνωση ήταν ο <<δημοκρατικός χαρακτήρας>>  των οργάνων ( κατά τόπους χώροι εργασίας-Σωματεία εργαζομένων). Αυτοί που διαχειρίζονταν   ως πληρεξούσιοι τα πράγματα του συνόλου έπρεπε  να λειτουργούν σύμφωνα με τη θέλησή του και τις επιθυμίες του. Να έχουν δηλαδή τη δημοκρατική νομιμοποίηση. Ο καλύτερος τρόπος γι’ αυτό είναι οι εκλογές. Ψηφίζουν τα μέλη της συνόλου  για να αναδείξουν εκείνους που θα τους εκπροσωπήσουν καλύτερα για την επίτευξη των στόχων. Στη συνέχεια οι << εκλεκτοί >>  (όπως αποδείχθηκε  στην πορεία των χρόνων που πέρασαν  ) έπειτα από τις πρώτες επαφές με τις τότε διοικήσεις ανακάλυψαν την δυνατότητα να συνδιοικούν και να αποκομίζουν προσωπικά οφέλη. Με <<πλάτες>> από τις εκάστοτε διοικήσεις ανέλαβαν την ευθύνη της χειραγώγησης των εργαζομένων και των αιτημάτων τους για να λειτουργούν εκείνες χωρίς να αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα προβλήματα από τις αντιδράσεις που προέκυπταν, όπως επίσης και για να κερδίζουν στις εκλογές . Για το σκοπό αυτό    << στρατολόγησαν>> κάποιους εργαζόμενους οι οποίοι είτε για να κερδίσουν εύνοια είτε για  άλλα μικροοφέλη χρησιμοποιήθηκαν εναντίον των συναδέλφων τους. Οι στρατευμένοι, άλλοτε δίνοντας πληροφορίες στους εκλεκτούς και άλλοτε -λειτουργώντας πάντα με εντολές- απαξίωναν τους συναδέλφους τους και τις αρχόμενες αντιδράσεις. Έτσι με μικροταξίματα,  με μικροεκβιασμούς, μικροδιώξεις των αντιδρώντων, με μακρόχρονες καθυστερήσεις της προβολής των αιτημάτων των εργαζομένων, έκαμπταν τις αντιδράσεις της υγιειούς μερίδας των εργαζομένων και οι διοικήσεις απερίσπαστες εκτελούσαν το χρέος τους.   

Από ένα σημείο και μετά  οι συνδικαλιστές αυτοί εξελίχθηκαν σε εργατοπατέρες και  εργάστηκαν περισσότερο για τη διαιώνιση του ρόλου τους παρά για το καλό των μελών τους. Όσο πιο μεγάλη μερίδα εργαζομένων έλεγχαν τόσο πιο πολύ ανέβαινε το <<κασέ>> τους. Κάποιοι από αυτούς κατάφεραν και μπήκαν στο κοινοβούλιο ως βουλευτές και απροκάλυπτα πλέον καταφέρονται κατά του λαού. Αποδείχτηκε  διαχρονικά ότι αποτέλεσαν το Δούρειο Ίππο μέσα σε δημόσιες υπηρεσίες, ΔΕΚΟ, Οργανισμούς κλπ που διέλυσε και κατέλυσε τα πάντα. Τα αποτελέσματα των <<επιτευγμάτων>>  του συνδικαλισμού τα βιώνουμε όλοι μας σήμερα. Η διάλυση της βιομηχανίας, της βιοτεχνίας, της αγροτικής παραγωγής, των ατομικών και εργασιακών  δικαιωμάτων, των μισθολογίων, των συντάξεων, της δωρεάν παιδείας και περίθαλψης και τόσων άλλων δεν θα είχε επιτευχθεί χωρίς τη δική τους << σημαντική>>  συμβολή. Η  αποσύνθεση του Ελληνικού κράτους είναι και δικό τους έργο.

Μπορούμε να τους αποδώσουμε τιμητικά τον τίτλο ΣΥΝΔΙΚΑΛΗΣΤΕΣ.

Ενώ τα δυο τελευταία χρόνια έχουμε βιώσει τόσες καταστροφές δίπλα μας αυτοί απτόητοι συνεχίζουν τις ίδιες πρακτικές σα να μη συμβαίνει τίποτα. Φαίνεται ότι είναι τόσο ισχυρά τα προσωπικά τους οφέλη  που ξεπερνούν τις ανάγκες και τα προβλήματα των συναδέλφων τους και γενικότερα της Ελληνικής κοινωνίας.

Προσωπικά το μόνο που μπορώ να τους πω και πρέπει να το σκεφθούν σοβαρά, είναι ότι: όταν η  φωτιά πλησιάζει το χωριό σου ή το σπίτι του γείτονά  σου  τότε κινδυνεύει και το δικό σου σπίτι. Άρα λοιπόν ας αφήσουν στην άκρη τις πρακτικές του παρελθόντος και ας κάνουν αναθεώρηση της στάσης τους στο μέλλον. Δεν υπάρχουν περιθώρια για << άλλα  παιχνίδια>>.

ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΤΥΡΑΝΝΙΑ

«…Επιδίωξη της τυραννίας είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες, αφ’ ενός για να συντηρείται με τα χρήματα τους η φρουρά του καθεστώτος, και αφ’ ετέρου για να είναι απασχολημένοι...οι πολίτες και να μην τους μένει χρόνος για επιβουλές. Σε αυτό το αποτέλεσμα αποβλέπει τόσο η επιβολή μεγάλων φόρων, η απορρόφηση των περιουσιών των πολιτών, όσο και η κατασκευή μεγάλων έργων που εξαντλούν τα δημόσια οικονομικά…» .. (Αριστοτέλης)

Περί ρατσισμού

Αποκλείστηκε η Ελληνίδα αθλήτρια από τους Ολυμπιακούς Αγώνες επειδή στο twitter της είπε ένα αστείο « ότι στην Ελλάδα είμαστε προπονημένοι στον ιό του Νείλου των κουνουπιών, γιατί στην χώρα μας ζουν πολλοί Aφρικανοί». Που είναι αλήθεια το φασιστικό, δεν καταλαβαίνω!! Γιατί ο ιός του Νείλου από την Αφρική δεν ήλθε με τις μαγικές μεταναστεύσεις Aφρικανών; Από πού ήρθε, από την Σιβηρία; Ή την Νορβηγία; Τον 16^ο αιώνα όταν εμφανίσθηκε η σύφιλη στους Γάλλους στρατιώτες που είχαν καταλάβει την Νάπολη αποκαλέστηκε ‘’ Mal francaise’’ νόσος των Γάλλων. Ενώ οι Γάλλοι ισχυρίζονταν ότι ήταν ‘’Mal Napolitain’’ νόσος της Νάπολης. Αυτή η αλληλοσυγκρουόμενη διαπίστωση είναι ρατσισμός; Δεν προσέβαλε η αθλήτρια έναν Αφρικανό αποκαλώντας των, περιφρονητικά ,βρίζοντας, μειώνοντας τον, άλλωστε στην Αφρική ζουν 20% λευκοί. Αν θέλαμε τότε και το ρητό, που έμαθα όταν ήρθα στην Τρίπολη από φίλο Τριπολίτη, ότι «καλύτερα να σε δαγκώσει φίδι, παρά να σου χαμογελάσει Γορτύνιος», να το αποκαλέσουμε ρατσιστικό; Προσωπικά δεν το υιοθετώ ούτε το διαπίστωσα τόσα χρόνια που ζω στην Τρίπολη. Ίσα ίσα έχω πολλούς φίλους Γορτύνιους, εργατικούς και τίμιους ανθρώπους που όπου κι αν βρίσκονται προκόβουν και μεγαλουργούν. Σκεφθείτε τώρα αν έπαιζε ένας Γορτύνιος στον Αστέρα Τρίπολης και αναρτιόταν σχετικό πανό με το παραπάνω σύνθημα, θα ήταν ρατσιστικό; Όταν στην Βερόνα (βόρεια Ιταλία) καλωσόρισαν την ποδοσφαιρική ομάδα της Νάπολη με πανό που έγραφε « καλώς ήλθατε στην Ευρώπη» ή «πλυθείτε», αυτό δεν είναι ρατσιστικό; Αυτή λοιπόν η ευαισθησία της Μασονικής στοάς της ολυμπιακής επιτροπής που τιμώρησε τη Ελληνίδα αθλήτρια ήταν υπερβολική και ρατσιστική για την Ελληνίδα. Στην Βιέννη φιλική οικογένεια πήγε να φάει σε εστιατόριο και ο ιδιοφυής σερβιτόρος τους ζήτησε πρώτα τα λεφτά, γιατί η Ελλάδα έχει πτωχεύσει και μπορεί να μην πλήρωναν τον λογαριασμό. Αυτό δεν είναι ρατσισμός; Ο ρατσισμός και η απόρριψη είναι παγκόσμιο διαχρονικό φαινόμενο, αλλά και ο μικρονο’ι’κός, ανάπηρος αντιρατσισμός μπορεί να αποβεί ο ίδιος ρατσισμός. Ο πολύς υπερβολικός αντιρατσισμός  καταντά ρατσισμός!!!  

Του Μάριου Τυροβολά