"Δυστυχία σου Ελλάς" (1890)

Το ποίημα του Γεώργιου Σουρή ( γραμμένο στα 1890) επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε…

Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ' όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά 'χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;

Νά 'χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που 'χει
στο 'να λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι.

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.

Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.

Δυστυχία σου, Ελλάς,

με τα τέκνα που γεννάς!

Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,

τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕΝ

Το “δυστυχώς επτωχεύσαμεν” του Χαρίλαου Τρικούπη και η επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου. Οι αναλογίες με το σήμερα είναι συγκλονιστικές…Το ιστορικό του “δυστυχώς, επτωχεύσαμεν”

Την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τον Χαρ. Τρικούπη έγιναν οι πρώτες προσπάθειες “δημοσιονομικής εξυγίανσης”. Όρος που περιλάμβανε μεταξύ άλλων και την “αναμόρφωση του δημοσιονομικού και διοικητικού οργανισμού της χώρας, την εκβιομηχάνιση και την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας”. Μια αναμόρφωση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των ξένων, ώστε να λυμαίνονται την ελληνική οικονομία, τον ορυκτό της πλούτο και τον ιδρώτα των εργαζομένων. Παραλλαγή της δημοσιονομικής εξυγίανσης του Χαρίλαου Τρικούπη – αναπροσαρμοσμένη στις σημερινές συνθήκες –καθώς η εμπειρία δείχνει ότι ωθεί την ελληνική οικονομία με μαθηματική ακρίβεια σε νέα πτώχευση. Μετά το θάνατο του Χ. Τρικούπη ακολούθησε ο καταστροφικός ελληνο-τουρκικός πόλεμος του 1897. Η κατάληξη αυτού του πολέμου ήταν η επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου (ΔΟΕ), από τους ξένους και ντόπιους πιστωτές της Ελλάδας, τους λεγόμενους “ομολογιούχους”. Το ιστορικό μέχρι το “δυστυχώς επτωχεύσαμεν” και την επιβολή του ΔΟΕ – όπως έχει καταχωρηθεί στην ιστορία – έχει ως εξής: α) Το 1885,ο Δεληγιάννης διαδέχτηκε στην πρωθυπουργία τον Χαρ. Τρικούπη, που είχε κυβερνήσει τη χώρα από το 1882 μέχρι το 1885. Ο Δεληγιάννης, όμως, δεν κατάφερε ν’ ανταποκριθεί στους όρους των δανείων που είχε συνάψει για λογαριασμό του ελληνικού δημοσίου ο Χαρ. Τρικούπης. β) Ο Χαρ. Τρικούπης, που νίκησε στις εκλογές του Μάη του 1892, δεν κατάφερε κι αυτός να συνάψει νέο εξωτερικό δάνειο και παραιτήθηκε. Δημιουργήθηκε νέο κυβερνητικό σχήμα, με τους Ράλλη και Σωτηρόπουλο, οι οποίοι όμως σύντομα παραχώρησαν και πάλι τη θέση τους στον Χ. Τρικούπη. γ) Το 1893 ο Χαρ. Τρικούπης, εξαιτίας της άσχημης οικονομικής κατάστασης, αναγκάστηκε να πει στη Βουλή σαν πρωθυπουργός τη φράση “κύριοι, δυστυχώς, επτωχεύσαμεν”,που έμεινε ιστορική. δ) Η πτώχευση της Ελλάδας σήμανε κλονισμό της δραχμής και ολοκληρωτικό μαρασμό της ελληνικής οικονομίας. Η κήρυξη της Ελλάδας σε πτώχευση έγινε με αφορμή τη βίαιη ανθελληνική εκστρατεία στο εξωτερικό, αλλά και για την επιβολή δυσβάσταχτων βαρών στις λαϊκές μάζες.(σ. σ Μήπως αυτά θυμίζουν κάτι; Μήπως παρόμοιες δηλώσεις για επίθεση από το Διευθυντήριο των Βρυξελλών, τους υπερατλαντικούς μας συμμάχους και άλλους κύκλους στο εξωτερικό δε γίνονται και σήμερα;). ε) Η ιστορία λέει επίσης ότι ο Χαρ. Τρικούπης έσπευσε στην Ευρώπη και και ζήτησε δάνεια για την οικονομική στήριξη της υπερχρεωμένης ελληνικής οικονομίας. Οι κυβερνήτες και οι τραπεζίτες της Ευρώπης, παίζοντας καλά το παιχνίδι στη σκακιέρα του εμπορικού και πολιτικού μοιράσματος του κόσμου, αρνήθηκαν τη χορήγηση νέου δανείου – και φυσικά τη στήριξη που αναζήτησε σ’ αυτούς ο Τρικούπης. Έτσι, ο τελευταίος έχασε στις εκλογές του Απρίλη του 1895 – δηλαδή πριν περίπου 101 χρόνια – και αποσύρθηκε από την πολιτική και πέθανε ένα χρόνο αργότερα (το 1896) στη Ριβιέρα της Γαλλίας. στ)  Στις εκλογές του 1895, τη μάχη κέρδισε ξανά ο Δεληγιάννης, ο οποίος – με τη βοήθεια των ξένων “συμμάχων μας” – σύρθηκε σε πόλεμο με τους Τούρκους τον Απρίλη του 1897, που κατέληξε σε πανωλεθρία για τους Έλληνες. ζ) Πριν τα τέλη Απρίλη του 1897, για την Ελλάδα γινόταν όλο και πιο συγκεχυμένη, εξαιτίας των αντικρουόμενων συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων και των πιέσεων που ασκούσαν οι “ομολογιούχοι”. Τελικά, η Ελλάδα βγήκε από τον τυχοδιωκτικό αυτό πόλεμο νικημένη και ταπεινωμένη, καθώς της επιβλήθηκε πολεμική αποζημίωση και Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος. Η επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου Η συνέχεια του “δυστυχώς επτωχεύσαμεν” ήταν ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος που επέβαλαν στην Ελλάδα, με το δάνειο των 150 εκατ. φράγκων το 1897 – τις συνέπειες του οποίου πληρώνουμε ακόμη σήμερα – οι ξένοι τραπεζίτες. Η καρέκλα που κάθεστε είναι από την εποχή που στην Ελλάδα επιβλήθηκε ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος (ΔΟΕ). Η ενδιαφέρουσα – από ιστορική άποψη – αυτή πληροφορία βγήκε σε μια συζήτηση το καλοκαίρι του 1996 στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, στην οδό Πανεπιστημίου, με τον τότε υπουργό Οικονομικών Αλ. Παπαδόπουλο και σήμερα υπουργό Εσωτερικών – Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης. Η συζήτηση εκείνη είχε επίκεντρο την πορεία και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας και κυρίως τα κρατικά ελλείμματα και τη “Λερναία Ύδρα” του δημόσιου χρέους. Με δεδομένο ότι ο ΔΟΕ επιβλήθηκε το 1897, η ζωή της καρέκλας στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους έχει ιστορία 99 ετών από τη μέρα που οι Ευρωπαίοι – και τότε – εταίροι της Ελλάδας ανέλαβαν για λογαριασμό της ελληνικής κυβέρνησης να “νοικοκυρέψουν” την ελληνική οικονομία. Φέτος, κλείνουν ήδη 103 χρόνια από την ιστορική εκείνη μέρα, που ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Χαρίλαος Τρικούπης – κάτω από το βάρος του δημόσιου χρέους – είπε δημόσια από το βήμα της ελληνικής Βουλής, το γνωστό “δυστυχώς κύριοι, επτωχεύσαμεν”! Συνέπεια της κήρυξης της Ελλάδας σε πτώχευση ήταν η ένταση της εξάρτησης της εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας από το χρηματιστικό κεφάλαιο. Αδιάψευστος μάρτυρας, το γεγονός ότι 4 χρόνια μετά την πτώχευση του 1893 και υπό την πίεση της στρατιωτικής ήττας του 1897, επιβλήθηκε στην Ελλάδα ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος (ΔΟΕ) με το νόμο ΒΦΙΘ/23 – 2 – 1898,με τη μορφή …”οικονομικής βοήθειας”. Η οικονομική “βοήθεια”, που πρόσφεραν με το δάνειό τους οι ξένοι τραπεζίτες στην Ελλάδα, συνοδεύτηκε με σκληρούς πολιτικούς όρους και φυσικά την παραχώρηση του δικαιώματος στους ξένους να κάνουν κουμάντο στην ελληνική οικονομία. Όπως σημειώνουν και οι ιστορικοί, ο έλεγχος που επιβλήθηκε τότε στην Ελλάδα ήταν βαρύτερος σε σχέση με τους ελέγχους που επιβλήθηκαν σε άλλες υπανάπτυκτες χώρες, όπως η Τυνησία, το Μαρόκο, η Αίγυπτος, η Τουρκία. Ο έλεγχος των δημόσιων προσόδων και η “εξυγίανση” των δημόσιων οικονομικών – έτσι είχαν βαφτίσει και τότε τη ληστεία που γινόταν από το χρηματιστικό κεφάλαιο σε βάρος της ελληνικής οικονομίας και του λαού της – εξασφάλιζαν για τους ξένους ομολογιούχους την τακτική είσπραξη των τοκοχρεολυσίων (των δανείων), ελαχιστοποιώντας ταυτόχρονα τον κίνδυνο μη καταβολής τους. Η “εξυγίανση” των δημόσιων οικονομικών, στην κατεύθυνση της φτηνής διαχείρισης, επέβαλε τη σταδιακή μείωση του χαρτονομίσματος που κυκλοφορούσε για λογαριασμό του ελληνικού κράτους (παράγραφοι 3 και 4 του άρθρου 30 του νόμου ΒΦΙΘ). Την όλη επιχείρηση διάσωσης των συμφερόντων των πιστωτών στήριξε το εγγυημένο δάνειο των 151,3 εκατ. φράγκων. Με το δάνειο αυτό καλύπτονταν: 1) Οι αποζημιώσεις, που υποχρεώθηκε να καταβάλει η Ελλάδα στην Τουρκία συνολικού ύψους 93,9 εκατ. φράγκων.2) Το κυμαινόμενο κρατικό χρέος ύψους 31,4 εκατ. φράγκων.3) Το έλλειμμα του ελληνικού δημοσίου για το έτος 1897 ύψους 22,5 εκατ. φράγκων και4) Οι δαπάνες έκδοσης του δανείου (προμήθειες, μεσιτικά κλπ.) ύψους 3,5 εκατ. φράγκων.. Η συνταγή ήταν απλή και σίγουρη. Το κράτος λειτουργεί και με μεγάλες δαπάνες για την εξυπηρέτηση των ξένων ομολογιούχων και υπηρετεί με συνέπεια (αφού αφαιρεθούν οι κυριότεροι πρόσοδοι για εξυπηρέτηση των εξωτερικών δανείων) το φιλελεύθερο ιδεώδες της χρηστής χρηματοδότησης. Η οικονομικοκοινωνική εξέλιξη της χώρας ανάγεται σε υπόθεση της ιδιωτικής οικονομίας και στην περίπτωσή μας στο αναιμικό ντόπιο κεφάλαιο, στα εμβάσματα των Ελλήνων του εξωτερικού και στο αναμενόμενο ενδιαφέρον του ξένου κεφαλαίου, για το οποίο οι νέες συνθήκες κρίνονται ελκυστικές.

ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΑ ΡΕΠΟ

Την πέμπτη 4-10-2012 πραγματοποιήθηκε η συγκέντρωση διαμαρτυρίας του Προσωπικού του ΨΝΤ στην πύλη του νοσοκομείου για την μη καταβολή των δεδουλευμένων υπερωριών  10 μηνών.. Στη συζήτηση που ακολούθησε με την Υποδιοικήτρια που παραβρέθηκε στο χώρο για να καθησυχάσει το προσωπικό τέθηκε και το ζήτημα  του μεγάλου αριθμού των οφειλομένων ρεπό του προσωπικού και η αδυναμία της υπηρεσίας να τα χορηγήσει.  Με έκπληξη την άκουσα να αναφέρει πως για τη συσσώρευσή τους, φταίει το παραπάνω ρεπό που χορηγείται στα κλειστά τμήματα. Τα είπε με τον ίδιο τρόπο που το τελευταίο διάστημα ακούμε κάποια συνάδελφο που της αρέσουν τα μαθηματικά να προσπαθεί να το αποδείξει. Τη συνάδελφο μας θα πρέπει να τη στείλουμε ξανά στο δημοτικό για να ξαναθυμηθεί την πρόσθεση. Διότι δεν ευθύνεται το ένα παραπάνω  ρεπό για τα οφειλόμενα που έχουν συγκεντρωθεί. Αν ίσχυε αυτό τότε τα ρεπό του προσωπικού θα ήταν λιγότερα και αυτό διότι οι τελευταίες αλλαγές στο προσωπικό των κλινικών έγιναν  πριν από περίπου 20 μήνες. Άρα τα οφειλόμενα ρεπό δεν θα έπρεπε να ξεπερνούν τα 30. Επίσης αυτή η θεωρία δεν εξηγεί την ύπαρξη πολλών οφειλομένων ρεπό σε τμήματα όπως οι ξενώνες που το προσωπικό δεν επωφελείται από το ευεργέτημα αυτό. Το λυπηρό είναι ότι διαδίδουν ψευδή στοιχεία στο προσωπικό αλλά και στην Υποδιοικήτρια.

Ανέφερε επίσης πως η χορήγηση του παραπανίσιου ρεπό δεν είναι νόμιμη. Θέλω σε αυτό το σημείο να διευκρινίσω πως αυτό το ρεπό δόθηκε  (ίσως όχι νόμιμα) για να προσφέρει την αναγκαία ξεκούραση στο προσωπικού που κάνει κυκλικό ωράριο και δεν προστατεύεται από τις ρυθμίσεις που προβλέπονται από την  Οδηγία 2003/88/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Νοεμβρίου 2003, σχετικά με ορισμένα στοιχεία της οργάνωσης του χρόνου εργασίας. Το νοσηλευτικό προσωπικό του ΨΝΤ δουλεύει σε κυκλικό ωράριο χωρίς να μεσολαβούν 12 ώρες ανάπαυσης μεταξύ των βαρδιών, με πολλά νυκτερινά και χωρίς να παίρνει τα απαραίτητα 2 ρεπό την εβδομάδα. Σε πολλές περιπτώσεις δουλεύει και εβδομάδες χωρίς τα κανονικά ρεπό που δικαιούται ώστε να ξεκουράζεται. Αυτός ήταν ο πραγματικός λόγος που χορηγήθηκε το παραπάνω ρεπό στο προσωπικό των κλειστών τμημάτων διότι εκτός του ότι δουλεύει με εξοντωτικούς ρυθμούς έχει να αντιμετωπίσει και τις πολύ άσχημες συνθήκες που επικρατούν στα τμήματα εισαγωγών. Αρκεί να σκεφτείτε πως το 99% των εισαγωγών αφορούν επικίνδυνους όπως χαρακτηρίζονται από τους εισαγγελείς ψυχικά ασθενείς με ότι αυτό συνεπάγεται. 

 Για να είμαστε ειλικρινείς για τα οφειλόμενα ρεπό φταίει η αποψίλωση των κλινικών  από νοσηλευτικό προσωπικό- από το απώτερο παρελθόν έως και σήμερα-  το οποίο χρησιμοποιήθηκε σε αλλότρια καθήκοντα και σε πολύχρονες αποσπάσεις πέρα από τα όρια που επιτρέπει ο νόμος.

Επίσης καταστρατηγήθηκαν οι κατά καιρούς Υπουργικές εντολές  για επιστροφή του νοσηλευτικού προσωπικού στις θέσεις του. Με αυτό τον τρόπο για να καλύπτονται οι κλινικές με ασφάλεια θεσπίσθηκε το εξαντλητικό ωράριο που ισχύει έως σήμερα. Είμαστε πιστεύω το μοναδικό νοσοκομείο στην Ελλάδα που εφαρμόζεται αυτού του είδους το ωράριο. Αν κάποιοι θεωρούν ότι το ρεπό είναι παράνομο ας το καταργήσουν. Έτσι και αλλιώς δεν έχει προσφέρει έως σήμερα τίποτα στην ξεκούραση του προσωπικού. Θα πρέπει όμως να βρεθεί λύση ώστε και να καλύπτονται με ασφάλεια οι  βάρδιες στις κλινικές και το προσωπικό να μπορεί να ξεκουράζεται επαρκώς όπως προβλέπεται από τις κοινοτικές οδηγίες. Θέλω να τονίσω εδώ πως η φθορά, ψυχική και σωματική του προσωπικού του ΨΝΤ είναι τεράστια . Υπάρχουν διεθνείς μελέτες που αναφέρονται  στους κινδύνους που εκτίθεται το προσωπικό που κάνει κυκλικό ωράριο. Αναφέρονται σε προσωπικό που κάνει ελαφρύτερες βάρδιες. Πόσο μάλλον το νοσηλευτικό προσωπικό του ΨΝΤ που δουλεύει ανά 8ωρο-8ωρο συνεχόμενα με πολλά νυκτερινά το μήνα και χωρίς τα προβλεπόμενα ρεπό. Με την πάροδο του χρόνου έχουν δημιουργηθεί υπάλληλοι 2 ταχυτήτων στο ΨΝΤ. Από τη μια υπάλληλοι που δεν εργάστηκαν στην ειδικότητα στην οποία διορίσθηκαν και το υπόλοιπο νοσηλευτικό που παρέμεινε δουλεύει ως σκλάβος για να αναπληρώσει τη δουλειά όσων λείπουν. Επιπλέον τους τελευταίους μήνες δεν πληρώνεται τις υπερωρίες του. Υπάρχει σαφής καταστρατήγηση των άρθρων του Υπαλληλικού κώδικα όπως το άρθρο 30, δεν ισχύει η αξιοκρατία αλλά το πολιτικό μέσον και κανένας δεν απολογήθηκε ποτέ για την μη τήρηση των νόμων του κράτους στο ΨΝΤ.

                                                                       

                                                              Παπακώστας Χρήστος

Κινητοποιήσεις

Μετά από πολλά χρόνια, από όσο γνωρίζω, έχουν γίνει ήδη τρεις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας-μέχρι τώρα που γράφω- στο νοσοκομείο μας. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει μια κινητικότητα στο ΨΝΤ, άλλωστε δεν είναι λίγα και τα θέματα που μας αφορούν, που μας καίνε θα έλεγα. Υπενθυμίζω μερικά: μαζεμένα ρεπό, απλήρωτες δεδουλευμένες αργίες και νύχτες 10 μηνών, μεταφορά του φαρμακείου και των γραφείων στο Παναρκαδικό, με αποτέλεσμα καθημερινές δυσκολίες και δυσλειτουργίες καθώς κ.α. θέματα.

Όλα τους πολύ σοβαρά που απαιτούν άμεση και γρήγορη αντιμετώπιση, λύση και βέβαια μας αφορούν όλους!

Αν εξαιρέσουμε την συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 4/10/12 που μαζευτήκαμε περίπου στα 60 άτομα- προσωπικά δεν είμαι ικανοποιημένος από τον αριθμό- μπορεί να πει κανείς ότι υπήρξε μια σχετική ανταπόκριση. Δεν παύει όμως να είχαμε πολλές και σημαντικές απουσίες όπως συναδέλφων από τους ξενώνες της πόλης – συνολική παρουσία τους μετά βίας 15 άτομα- , αλλά και συνάδελφοι από τα λεγόμενα «κεντρικά», καθώς επίσης και η διευθύντρια νοσηλευτικής υπηρεσίας, όλες οι προϊσταμένες- εκτός 2 με 3 που παρευρέθησαν- και αρκετών εργαζόμενων από όλες τις ειδικότητες, εκ των οποίων πολύ λίγοι δικαιολογημένοι. Σε αντίθεση με τα αμέσως πιο πάνω η υποδιοικήτρια κ. Γκιόλα έδωσε το παρόν, προς τιμή της, και συζητήσαμε  μερικά από τα φλέγοντα θέματα. Όσο αφορά τώρα τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 12/10/12 ήμασταν δεν ήμασταν 20 άτομα. Γιατί;;; Άντε εγώ δέχομαι και αν θέλετε δικαιολογώ προσωπικά αρκετούς, λόγω της μη καλής και έγκαιρης ενημέρωσης, αλλά για εμένα είναι αδικαιολόγητοι όλοι αυτοί οι συνάδελφοι οι οποίοι εργάζονταν αυτή την ημέρα και δεν κατέβηκαν στην πύλη για τρεις ώρες, ούτε καν από περιέργεια! Δικαιολογίες πολλές:«κάνει κρύο», «τι θα μας πουν πάλι τα ίδια και τα ίδια», «βαριέμαι που να τρέχω πρωί πρωί» κ.λπ

Δεν είναι έτσι όπως πολύ καλά γνωρίζετε, διότι εσείς οι ίδιοι όταν δείτε κάποιον του σωματείου, ρωτάτε «τι γίνεται με τις ώρες μας», «τα ρεπό μας», «τις αργίες» και «το τι μας επιφυλάσσει το μέλλον μας».

Δεν γίνεται να τα έχουμε όλα έτοιμα στο πιάτο, άλλοι να κινητοποιούνται και να διεκδικούν και να επωφελούμαστε και εμείς εκ του ασφαλούς! Δεν λέω όλοι θα λείψουμε – και εμένα μου έχει συμβεί- από συγκεντρώσεις και θα ξαναπροκύψει στον καθένα μας ή έχει συμβεί στο παρελθόν, όμως τώρα τα πράγματα είναι πιο σοβαρά από ποτέ, δεν επιτρέπετε ορισμένοι μας να αδιαφορούν και να είναι ωχαδερφιστές!

Γι’ αυτούς τους συναδέλφους έχω να θυμίσω ότι αν πήραν 2 μήνες αργίες και νύχτες τους πήραν, διότι 60 άτομα κατέβηκαν στη πύλη και με την κινητοποίηση τους αυτή διεκδίκησαν και μπήκαν στο λογαριασμό μας περίπου 250-300 ευρώ έκαστος.

Ας μην εφησυχάζουμε και ας μην αδρανοποιούμαστε, έχουμε να διεκδικήσουμε ακόμα πολλά! Θα χρειαστεί να ξανακατέβουμε στην πύλη ή κάπου αλλού για νέες κινητοποιήσεις, και θα πρέπει να είμαστε  αυτή τη φορά ακόμα περισσότεροι!!!  

Υ.Σ. Λυπάμαι αν στενοχώρησα κάποιους, εύχομαι να προβλημάτισα πολλούς!

Του Γιάννη Βαρούχα

Στα τάρταρα

 «Μεταξύ του νου και των χεριών πρέπει να παρεμβάλλεται η καρδιά.»

Από το κινηματογραφικό αριστούργημα Metropolis του Frietz Lang 1922 (Βωβός Γερμανικός κινηματογράφος).

Η μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού στενάζει λόγω των μέτρων των διεθνών τραπεζιτών και των ντόπιων προσκυνημένων εκπροσώπων τους. Ο λαός μας δεν επέβαλε στους κυβερνώντες μας την οργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων, που στοίχισαν δισεκατομμύρια , ο λαός δεν καρπώθηκε τα δισεκατομμύρια  των εξοπλισμών του Άκη και λοιπών συνεργατών. Δεν έλαβε μέρος σε κανένα φαγοπότι όπως ισχυρίζεται ο γνωστός αμετροεπής, ιπποπόταμος της Ελληνικής πολιτικής. Τελευταία τα ΜΜΕ αναφέρονται σε διάφορες μικροαπατεώνες Ελλήνων για να αποσβέσου το τεράστιο φαγοπότι των πολιτικών μας. Στο κάτω κάτω όταν ένα καράβι βουλιάζει την ευθύνη την έχει ο κυβερνήτης. Πρόσφατα ο κος Ευαγγελάτος στην εκπομπή του στο ΣΚΑΙ που έχει καταντήσει η ΥΕΝΕΔ  της χούντας, έψαξε ένα συνδικαλιστή των ναυτεργατών του Σκαραμαγκά γιατί προσπάθησαν αυτοί να καταλάβουν το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και τον κάλεσε να αποδοκιμάσει αυτή την ενέργεια. Γνωρίζει ο κος Ευαγγελάτος, ο παχυλά αμειβόμενος τι σημαίνει να δουλεύεις μια φορά την εβδομάδα  και να είσαι και απλήρωτος!! Η πατρίδα είναι ιερή αλλά πρέπει για να την σέβονται να σέβεται τους πολίτες της. Ας σταθούμε όμως σε κάτι. Έχετε καταλάβει αγαπητοί φίλοι, ότι όλα αυτά τα χρόνια μας κυβερνούν άνθρωποι μα τριάντα σπίτια, σπίτια στην Αράχοβα, στη Μύκονο, σπίτια με πισίνες ( πολλές φορές αδήλωτες). Η άλλη εξοχοτάτη βουλευτής έβγαλε 200000 € για ένα χρόνο χωρίς φόρο για τα φτωχά παιδιά (2) που σπουδάζουν στην Αγγλία. Εσύ φτωχέ μου φίλε πας να γράψεις το παιδί σου στο ΤΕΙ Κεφαλονιάς, σου ζητούν υπέρογκα ενοίκια και σου λεν κιόλας ότι το καλοκαίρι πρέπει το παιδί να αφήσει το δωμάτιο για να νοικιαστεί από τουρίστες. Εσύ αγωνίζεσαι μια ζωή για να βάλεις ένα κεραμίδι  πάνω από το κεφάλι σου και μερικοί πολιτικοί μας φίλοι έχουν 30-40-50 σπίτια!!!!

Έχεις σκεφτεί φίλε μου ότι η πλειονότητα των πολιτικών της εξουσίας, δεν έχουν  μπει στη ζωή τους σε αστικό λεωφορείο δεν έχουν φάει σε λαδόκολλα ( εκτός αν το ετιτάσουν τηλεοπτικές εμφανίσεις); Όταν αυτοί τα καλοκαίρια οργώνουν το Αιγαίο με τα σκάφη τους, εσύ που πας για διακοπές αν πας; Είναι δυνατόν αυτοί οι Φαρισαίοι να ενδιαφερθούν για σένα; Ξέρουν αυτοί τι σημαίνει ο αγώνας για το μεροκάματο; Πορφυρογέννητοι, γέννημα θρέμμα του κολεγίου Αθηνών, μέλη Μασονικών στοών και λέσχης τύπου Bildeberg, ενδιαφέρονται μόνο για τα συμφέροντα των εργοδοτών τους (Τραπεζίτες , εφοπλιστές και λοιποί μεγαλοκαρχαρίες, καθώς και φοροφυγάδες κλπ ). Αυτό πάλι με το τσιπάκι φοροφυγάδων που περιέφερε ο κος Βενιζέλος και ο κος Παπακωνσταντίνου, στην τσεπούλα τους ή στο μαξιλαράκι τους τι σας λέει;

Το 72% των φορολογικών εσόδων είναι από μισθωτούς και συνταξιούχους!! Στη ιστορία της ανθρωπότητας υπήρξαν ηγέτες που ενδιαφερόντουσαν για το λαό τους, υπήρξαν μορφές που τίμησαν την ιδεολογία τους. Ο Βασιλιάς της Σπάρτης Άγης ο Δ΄ όταν παρήκμασε η Σπάρτη, και παραδόθηκε σε μια κάστα πλουτοκρατών κήρυξε επανάσταση και αναδιανομή της γης. Δολοφονήθηκε βέβαια από τους εφόρους και έτσι η Σπάρτη τέθηκε για πάντα στο περιθώριο της Ιστορίας. Ο Φραγκίσκος της Ασίζης αν και γιος πλούσιας οικογένειας πούλησε τα υπάρχοντα του, τα διένειμε στους φτωχούς και δημιούργησε το τάγμα των Φραγκισκανών μοναχών που χειμώνα καλοκαίρι περιφέρονται με ένα ρούχο από λινάτσα και με πέδιλα στα ποδιά. Ακολούθησε τις επιταγές του Χριστού. Ο Έγκελς στενός συνεργάτης του Μαρξ ήταν γιος εργοστασιάρχη από το Μάντσεστερ, Ο Λένιν ήταν μεγαλοαστός, Ο Τσε Γκεβάρα ήταν γιατρός γιος πλούσιας οικογένειας όπως και ο Κάστρο. Δυστυχώς όλοι αυτοί και άλλοι είναι εξαιρέσεις του κανόνα. Αλίμονο δεν υπάρχει πια καρδιά. Οι ύαινες και οι αρκούδες του διεθνούς καπιταλισμού, ροκανίζουν το εισόδημα των φτωχών, προστατεύουν τις τράπεζες τους διασφαλίζουν τα συμφέροντα των εργοδοτών τους. Δεν υπάρχει λοιπόν καμιά καρδιά που να παρεμβάλλεται μεταξύ του νου και των χεριών. Μπορούμε μόνο να ελπίζουμε στην καρδιά του λαού να επαναστατήσει και να πετάξει στα Τάρταρα της Ιστορίας, όλους αυτούς τους επιπεδωμένους συναισθηματικά, τους ανέκφραστους, ανέραστους και με καθηλωμένη μιμική μαμμόθρεφτους και μαμόθρεπτες του διεθνούς και ντόπιου Jet- Set. Αυτοί όλοι δεν είναι παρά μεταμφιεσμένοι αριστοκράτες με μανδύα δημοκρατών.

Μάριος Τυροβολάς