ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ Ψ.Ν.Τ

 

Αποτελέσματα εκλογών για το σωματείο εργαζομένων ψυχιατρικού
νοσοκομείου  Τρίπολης της 13/3/2013.

ΨΗΦΙΣΑΝ    213
ΑΚΥΡΑ            2
ΛΕΥΚΑ            8
ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ     102
ΠΑΣΚ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ                     101



ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΒΑΡΟΥΧΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 62
ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ 10
ΚΟΛΛΑΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 13
ΜΑΡΙΝΑΚΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ 61
ΜΠΙΝΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ 6
ΝΟΧΟΥ ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ 30
ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ 5
ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ ΕΥΑΝΘΙΑ 12
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ 26
ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ 50
ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ ΙΩΑΝΝΑ 24
ΤΖΑΝΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 27
ΤΣΙΑΓΓΙΡΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ 60


ΠΑΣΚ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

ΒΛΑΜΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ 75
ΚΑΔΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 36
ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ 9
ΛΟΥΚΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 38
ΛΥΚΟΥΡΕΝΤΖΟΣ ΜΙΧΑΗΛ 16
ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ 17
ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ 14
ΠΑΝΤΕΛΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑΝΝΑ 23
ΣΙΔΕΡΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ 55
ΣΟΥΡΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ 36

ΕΞΕΛΕΓΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑ                                       5
ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ                                         12

ΤΣΙΡΙΚΑ ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ                                                   14

Για όσους είναι γεννημένοι μεταξύ 1945 -1985

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.
Είμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία
περιμένοντας.
Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο
ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές
έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα
ζωντανοί.. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες
ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα
σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής
θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και
μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.. Ανεβαίναμε στα
ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ,
καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν
φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.
Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε
κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε
ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε
«μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση..
Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και
δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν
H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.
Είμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία
περιμένοντας.
Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο
ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές
έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα
ζωντανοί.. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες
ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα
σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής
θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και
μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.. Ανεβαίναμε στα
ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ,
καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν
φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.
Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε
κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε
ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε
«μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση..
Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και
δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν
μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο
σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;
Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν
έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση.
Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να
μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να
περάσουν όλοι.. Τι φρίκη!
Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε
ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη
προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ..
Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με
ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια
κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας
κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P
Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και
μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.
Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες
την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...




Επιμελήθηκε η Νικολέτα Νοχού

Κινητή Μονάδα Ψυχικής Υγείας Αρκαδίας

H Κινητή Μονάδα Ψυχικής Υγείας Αρκαδίας (ΚΜΨΥ), είναι μια εξωνοσοκομειακή δομή που η λειτουργία της ξεκίνησε πιλοτικά από το 2001 στην περιοχή τους Άστρους και από το 2007  στη Μεγαλόπολη με παρέμβαση στην κρίση για τις πυρκαγιές της περιοχής και τη ψυχολογική υποστήριξη των κατοίκων. Από το 2009, με την πρόσληψη επαγγελματιών ψυχικής υγείας (Επισκέπτες Υγείας & Εργοθεραπευτές) συστάθηκε το Γραφείο της Κ.Μ (αρχείο-στατιστικά στοιχεία) όπου εδρεύει στο Κέντρο Ψυχικής Υγείας Τρίπολης.

Η Διεπιστημονική Ομάδα της απαρτίζεται εκτός από Ψυχίατρο, Επισκέπτη Υγείας, Εργοθεραπευτή και από Κοινωνικό Λειτουργό, Ψυχολόγο, Νοσηλευτή (περιστασιακά).

Το κλιμάκιο της Κ.Μ. εξυπηρετεί λήπτες ψυχικής υγείας στα Κέντρα Υγείας Άστρους, Μεγαλόπολης, Λεωνιδίου και Δημητσάνας, για την παροχή υπηρεσιών πρόληψης, διάγνωσης και θεραπείας. Απευθύνεται σε ενήλικες που πάσχουν από ψυχικές διαταραχές ή ψυχοκοινωνικά προβλήματα ή ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου για εκδήλωση ψυχικής νόσου. Στη διάρκεια των τριών χρόνων (2009-2012) λειτουργίας της έχει εξυπηρετήσει περίπου 960 περιστατικά ενηλίκων (follow–up & νέα περιστατικά).Έχει ενεργή συμμετοχή και παρουσίαση του έργου της συμμετέχοντας στο 2^ο Πολυθεματικό Νοσηλευτικό Συνέδριο, στο 3^ο & 4^ο Πανελλήνιο Συνέδριο των Κινητών Μονάδων, στοχεύοντας παράλληλα και στη συνεχή εκπαίδευση της διεπιστημονικής ομάδας.

Παρόλο τη σημαντικότητα της δράσης της, η Μονάδα κατά διαστήματα λόγω δυσκολιών (έλλειψης καυσίμων, οδηγών και αυτοκινήτου) διέκοπτε τη λειτουργία της. Στην παρούσα φάση εξυπηρετούνται μόνο οι λήπτες των κοντινών προορισμών (Άστρος -Μεγαλόπολη) μετά από επίμονες προσπάθειες των μελών της με απόφαση κατ΄ εξαίρεσης οδήγησης του αυτοκίνητου της Κινητής το οποίο παρέλαβε μόνιμα το ΨΝΤ το 2012, λόγω μη επάρκειας των οδηγών.

  Ένα καίριο πρόβλημα που δύναται να αντιμετωπίσει η Κινητή Μονάδα σήμερα, είναι η παραίτηση της υπεύθυνης Ψυχιάτρου κας Γαμβρουλά Αικ. όπου η συνεισφορά της έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την εύρυθμη λειτουργία της Μονάδας και για τη συνεχή εκπαίδευση όλης της θεραπευτικής ομάδας. Επομένως, γίνεται αντιληπτό ότι επέρχεται (για μια ακόμη φορά) παύση λειτουργίας της Κ.Μ μιας και δεν υπάρχει κάποια επίσημη ενημέρωση σχετικά με την άμεση αντικατάσταση της και συνεπώς το μέλλον της Κινητής Μονάδας.

Τέλος, μέσα από το περιοδικό δόθηκε η ευκαιρία να αναδειχθεί και να προβληθεί η δράση και τα προβλήματα της Κινητής Μονάδας, μιας δομής που έχει ενοχοποιηθεί από πολλούς συναδέλφους για ανεπάρκεια και δυσλειτουργία. Μιας δομής που παρόλο τα «τεχνητά» προβλήματα έχει επιδείξει έμπρακτο έργο με το πείσμα των μελών της. Είναι θλιβερό λοιπόν να υποτιμούνται επαγγελματίες υγείας μόνο και μόνο επειδή κάνουν τη δουλειά τους. 

Γράφουν η Αντώνατου Μιχαέλα, η Αυγέρη Σοφία και
 η  Μπαρμπαριώτη Μαρία
 

Περί μετακίνησης προσωπικού, φαρμακείου και πρωτόκολλου από τον Ψ.Τ. του Γ.Π.Ν.Τ.

Επειδή υπάρχουν και ακούγονται διάφοροι ψίθυροι περί αδράνειας της Ιατρικής υπηρεσίας για να αναστείλει την μετακίνηση του Φαρμακείου και του Πρωτοκόλλου στο Γ.Π.Ν.Τ. σας αναφέρω:

1^ον καταρχήν όταν ρωτήθηκα για την συγχώνευση του Π.Γ.Ν με το Ψ.Ν.Τ. από τον κ. Λοβέρδο (ο οποίος βέβαια είχε πάρει την απόφαση να την κάνει κι ας ρωτούσε τυπικά) με αναφορά μου με τίτλο «Περί μη συγχωνεύσεως με το Γ.Π.Ν.» καταμετρούσα τα προβλήματα που θα δημιουργούνταν. Η άποψη μου δεν ελήφθη υπόψιν. Τα προβλήματα που επήλθαν τα ζείτε.

2^ον όσον αφορά την απόφαση μετακίνησης Φαρμακείου και Πρωτοκόλλου, υπάρχει αναφορά που η Ιατρική υπηρεσία εναντιώνεται σε αυτό (αριθ. Πρωτ: 1647/23-10-2012). Η κ. Σιουρούνη δεν την έλαβε καν υπόψιν και εγώ παραιτήθηκα διαμαρτυρόμενος από την θέση του Διευθυντή Ιατρικής Υπηρεσίας (αριθ. Πρωτ: 16746/23-10-2012), αλλά η κ. Γκιόλα δεν την έκανε δεκτή.

3^ον επειδή πρακτικός αποχωρώ από 1-3-2013, είναι κατανοητό ότι αναλαμβάνουν να λύνουν τα προβλήματα με τις εισηγήσεις τους οι 4 συνάδελφοι (οι 3 ενδονοσοκομειακά και 1 εξωνοσοκομειακά), των οποίων η θέση καθίσταται δυσχερέστατη. Εγώ αποχωρώ, δεν μπορώ και δεν οφείλω να έχω καμία συμμετοχή. Να γνωρίζετε ότι ο Διευθυντής Ιατρικής Υπηρεσίας δεν έχει εκτελεστική εξουσία, αλλά μόνο συμβουλευτική προς την εκάστοτε Διοίκηση.  

 

Επιμελήθηκε ο Μάριος Τυροβολάς

Eπικίνδυνη για την ασφάλεια ασθενών και προσωπικού η κατάσταση στο ψυχιατρείο Τρίπολης

Μετά τις αποκαλύψεις που ακολούθησαν τα τελευταία γεγονότα, στο ΨΝΤ ξεσκεπάστηκε η παντελής εγκατάλειψή του, από θεούς κι ανθρώπους… στο έλεος της τύχης και του καιρού.

Γιατί με τόσες ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ελλείψεις, ούτε οι υπεράνθρωπες προσπάθειες του προσωπικού μπορούν να συνεισφέρουν θετικά…

Το γράψαμε και θα το ξαναγράψουμε, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΥΓΕΙΑΣ δεν είναι οι εξαγγελίες στα κανάλια και οι συνεντεύξεις στα μικρόφωνα, με βαρύγδουπες ατάκες και μεγαλεπήβολες δηλώσεις.

Πολιτική Υγείας, είναι καλά οργανωμένος σχεδιασμός και οικονομοτεχνικές μελέτες, άρτια κατηρτισμένες, με πρόγραμμα υλοποίησής τους, συγκεκριμένο και άμεσο.

ΌΛΑ τα άλλα είναι πολιτικοί ελιγμοί, καιροσκοπισμός και χονδροειδής εμπαιγμός όσων ζουν το μαρτύριο της σταγόνας εκ των έσω…. (όπου σταγόνα είναι η τσιγκούνικη παροχή )

Είχαμε αναφέρει πως υπήρξε έγγραφο –κραυγή απελπισίας, προς το ΥΥΚΑ από το ΨΝΤ, λίγο πριν την απανθράκωση του άτυχου ασθενή, για την ανικανότητα του ελάχιστου αριθμητικά προσωπικού, να αντεπεξέλθει –ακόμα και υποτυπωδώς- στις ανάγκες του τεράστιου (αναλογικά) αριθμού των ασθενών.

Το έγγραφο αυτό, εστάλη στις 12/2/2013 με αριθ. Πρωτ. 3134  και έθετε το θέμα της απειλητικής –για την ασφάλεια των ασθενών κυρίως- έλλειψης ιατρών.

Αυτό επιβεβαιώθηκε οικτρά στη συνέχεια, αφού μόλις μια εβδομάδα μετά, είχαμε την απανθράκωση του ασθενή και όσες αποκαλυπτικές αλήθειες ήρθαν στο φως…

Η κατάσταση εξακολουθεί να παραμένει ίδια. Στο ΨΝΤ κανένας δεν έδωσε έστω και προσωρινή λύση ανάγκης στο θέμα των ελάχιστων ιατρών.

Απ΄  όσα πληροφορηθήκαμε, η Αναπληρώτρια Διευθύντρια της Ιατρικής Υπηρεσίας του Ψυχιατρικού Τομέα, απέστειλε σήμερα με την ένδειξη ΕΠΕΙΓΟΝ, καινούργιο έγγραφο, προς τον Υπουργό Υγείας, Υφυπουργό,  Αναπλ. Διοικήτρια,  Εισαγγελείς και κάθε αρμόδιο όργανο,  με το οποίο ζητάει την άμεση ΜΕΙΩΣΗ του αριθμού των κλινών (και επομένως των ασθενών) στο ΨΝΤ επικαλούμενη τον ελάχιστο αριθμό των Ιατρών που είναι μόλις 3 για το ΨΝΤ και 1 για το ΚΨΥ.

Στο έγγραφό της  η διευθύντρια, επικεντρώνεται στην ανικανότητα των ιατρών (λόγω του αριθμού τους) να δέχονται νέα περιστατικά  προς περίθαλψη, αλλά και να παρέχουν φροντίδα στους ήδη υπάρχοντες.

Ζητά να μειωθεί στο μισό ο αριθμός των κλινών στα Τμήματα Εισαγωγών και δηλώνει πως είναι αδύνατη η εισαγωγή νέων περιστατικών, με την σημερινή αλγεινή επικρατούσα κατάσταση και την ανήκουστη αναλογία ιατρών – ασθενών.

Υπενθυμίζουμε πως στο ΨΝΤ υπάρχουν 106 κλίνες σε 2 τμήματα εισαγωγών και 2 ξενώνες που στεγάζονται εκεί με χρόνια περιστατικά και αυτή την εποχή έχουν 86 ασθενείς. Οι εξωνοσοκομειακές δομές, έχουν 110 ασθενείς. Οι ιατροί του ΨΝΤ είναι μόλις 4 !!!3 μέσα στο ΨΝΤ και 1 στο Κ.Ψ.Υ.

Με απλά Ελληνικά οι 4 ιατροί καλύπτουν 196 ασθενείς και ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΕΦΗΜΕΡΙΑ !!!!!

ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ…..

Το αίτημα λοιπόν της αναπληρώτριας διευθύντριας, είναι σαφές και επείγον.

Κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΑΣΘΕΝΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ αν δεν μειωθούν οι κλίνες τουλάχιστον στα τμήματα εισαγωγών και δηλώνει την παύση των εισαγωγών νέων περιστατικών, υπό αυτές τις συνθήκες.

Περιμένουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ τον Υπουργό να δει με ενδιαφέρον την κατάσταση. Είναι ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ η απαξιωτική συμπεριφορά της πολιτικής ηγεσίας και κάθε θεσμικού οργάνου προς το ΨΝΤ.

Και πολύ καλά κάνουν και απαιτούν την άμεση μείωση των ασθενών.

Αν αναλογιστούμε, πως το ΨΝΤ καλύπτει 10 Νομούς και έχει μόνο 4 ιατρούς σε 200 ασθενείς με τόσο ιδιαίτερες ανάγκες, αντιλαμβανόμαστε την κραυγή αγωνίας της διευθύντριας.

Ο Υπουργός πότε θ΄ ακούσει την αγωνία της?

Να πούμε αλήθειες…

Με αιτία και αφορμή το πρόσφατο τραγικό περιστατικό, επιτρέψτε μου μερικές σκέψεις, την κατάθεση του προβληματισμού ενός εργαζόμενου στο χώρο του ψυχιατρείου. Νιώθω την ανάγκη να επικοινωνήσω μαζί σας και να υπερασπιστώ τους συναδέλφους μου.

Σε ιστοσελίδες, blogs, εφημερίδες, στην τηλεόραση, γράφτηκαν πολλά, ειπώθηκαν  πολλά. Ορισμένοι, σκαιότατα, κατηγόρησαν το προσωπικό της  βάρδιας. 

Ο καθένας μπορεί να πει και να γράψει ό, τι θέλει, ειδικά από μακρυά, ειδικότερα εκ του ασφαλούς. Ο καθένας μπορεί να καταντήσει αυθεντία και ειδήμων. Είναι ελάχιστοι εκείνοι που ανοιχτά  υπερασπίστηκαν τους συναδέλφους  ενώ η σιωπή του σωματείου εργαζόμενων του νοσοκομείου, πέρα από εκκωφαντική μπορεί να χαρακτηριστεί και πολλά άλλα μα δεν είναι της παρούσης. 

Έτσι, λοιπόν, θέλω ανοιχτά, χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό, να υπερασπιστώ τους πολύ καλούς και ικανότατους συναδέλφους της μοιραίας νύχτας οι οποίοι, όσο υπερβολικό ή και μάταιο φαντάζει σήμερα, μπήκαν κυριολεκτικά μέσα στις φλόγες, με γυμνά χέρια, χωρίς προστασία, ρισκάροντας τη ζωή τους για να σώσουν τον ασθενή. 

Ακόμα και σήμερα, τόσες μέρες μετά, τόσο θόρυβο και τόσες ιεροεξεταστικές κραυγές μετά, δεν είναι καθόλου λίγοι εκείνοι που αγνοούν πως ένας εκ των συναδέλφων νοσηλεύτηκε στο

ΠΓΝ, με αναπνευστικά προβλήματα. Ποιός από τόσους και τόσους  κριτές και καταγγέλοντες ασχολήθηκε με αυτόν;  Ποιός από όλους  τους επίδοξους «ιαβέρηδες», γνωρίζει τις δύσκολες, πολύπλοκες, αντίξοες και επικίνδυνες συνθήκες που αντιμετωπίζουμε καθημερινά στο ειδικό αυτό νοσοκομείο, όταν βρισκόμαστε ανά πάσα στιγμή εκτεθειμένοι σε αδιανόητους κινδύνους;

Κατά καιρούς, γίνονται εκκλήσεις και γραπτές αναφορές για ενίσχυση των βαρδιών με περισσότερο προσωπικό. Ελάχιστα έχουν γίνει. Και λέω ελάχιστα για να μην γράψω τίποτα και χαρακτηριστώ, πάλι άδικα, ισοπεδωτικός. 

Δηλαδή είναι να απορεί κάποιος. Φταίει το νοσηλευτικό προσωπικό όταν δεν υπάρχει ειδικό δωμάτιο απομόνωσης, κατάλληλα εξοπλισμένο και οργανωμένο, όταν εδώ και 2 περίπου μήνες είχαν σταλεί οι 6 από τους 8 πυροσβεστήρες για αναγόμωση και επεστράφησαν στο τμήμα ΜΕΤΑ το τραγικό συμβάν, φταίνε οι συνάδελφοι όταν δεν υπάρχει αυτόματο σύστημα πυρόσβεσης σε όλους τους χώρους της κλινικής, όταν τα νοσηλευτικά τμήματα λειτουργούν με αδιανόητα λίγο προσωπικό, όταν στα τρία άτομα της βάρδιας τα δυο είναι γυναίκες, όταν νοσηλευτικό προσωπικό εδώ και πάρα πολλά χρόνια, αντί να βρίσκεται στο νοσηλευτικό τμήμα, απασχολείται οπουδήποτε αλλού πάντως όχι σε νοσηλευτικό τμήμα. Βέβαια, όλοι οι «αρμόδιοι» μαζί μπορούν να πέφτουν  από τα σύννεφα. Κάτι είναι κι αυτό. Τα παραπάνω και άλλα τόσα, είναι γνωστά στους ιεροεξεταστές που ελαφρά τη καρδία κατακεραυνώνουν και ρίχνουν στην πυρά το προσωπικό του ψυχιατρείου. Σίγουρα ναι!

Όσοι κραυγάζουν ζητώντας την καταδίωξη του νοσηλευτικού προσωπικού, αποτελούν μέρος του συστήματος που διαιωνίζει τα προβλήματα αντί να τα λύνει. Τουλάχιστον οφείλουν να γνωρίζουν πως  η κινητοποίηση, η διαρκής κινητοποίηση και ανάγκη για πρόληψη, είναι σημαντικότερη της ποταπής ανάγκης για προσωπική προβολή.

 

Γράφει  ο Γιάννης Βαρούχας

Διευθυντής Ψυχιατρικού Νοσοκομείου: «Δεν διευθύνω ούτε στρατόπεδο συγκέντρωσης των Ες-Ες, ούτε άσυλο βασανιστηρίων κρατουμένων»

Με αφορμή τις δηλώσεις που έκανε ο Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Αρκαδίας Γιώργος Παπασταματάκης, για το τραγικό περιστατικό στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο, όπου κάηκε ζωντανός ένα ασθενής (ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ), ο Διευθυντής του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Τρίπολης Μάριος Τυροβολάς έστειλε

μία επιστολή προς τον Πρόεδρο του Ι.Σ.Α. στον οποίο επισημαίνει: «Σας γνωρίζω με την ευκαιρία του τραγικού γεγονότος της απανθράκωσης του ασθενούς του ΨΝΤ το οποίο βρίσκεται στο στάδιο της προανάκρισης, τα ακόλουθα

1ον επειδή είναι στο στάδιο της προανάκρισης δεν μπορώ να μιλήσω περί αυτού και δεν γνωρίζω πιο θα είναι το πόρισμα.

2ον μπορώ όμως να διαβεβαιώσω τον πρόεδρο του ιατρικού συλλόγου Αρκαδίας και κάθε ενδιαφερόμενο ότι δεν διευθύνω ούτε στρατόπεδο συγκέντρωσης των Ες-Ες, ούτε άσυλο βασανιστηρίων κρατουμένων, ούτε γκουλάζ. Αυτό αφορά και το εξαίρετο, έμπειρο  προσωπικό της κλινικής μου, όπου δεν έχω ποτέ διαπιστώσει σαδιστικές εγκληματικές τάσεις. Δυστυχώς το κακό συνέβη και οι δύστυχοι γονείς του που σαν ήρωες φρόντιζαν το παιδί του επί 33 χρόνια το στερήθηκαν. Η δικαιοσύνη θα αποφανθεί και εγώ σιωπώ, από σεβασμό και στους γονείς και τον αδελφό του.

Πάντως 18 χρόνια που είμαι στην Τρίπολη και 31 στα νοσοκομεία προσπάθησα πάντα να κάνω το καθήκον με σεβασμό και αγάπη για τον ασθενή.

Κάτι τελευταίο στο εγχειρίδιο επείγουσας ψυχιατρικής του Harvard υπάρχουν οδηγίες για το πώς περιορίζεται ένας ασθενής, άρα είναι ψέμα αυτό που μερικοί ισχυρίζονται ότι ο περιορισμός επί κλίνης έχει καταργηθεί, μάλιστα πρόσφατα μας εδόθησαν οδηγίες από το υπουργείο για τον περιορισμό με συγκεκριμένες οδηγίες που τηρούσαμε.

Τυροβολάς Μάριος

Διευθυντής Ψυχίατρος Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Τρίπολης».

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΡΚΑΔΙΑΣ

«Αγαπητέ Μάριε, Γνωρίζω το έργο το οποίο επιτελείτε στο ΨΝΤ και κυρίως γνωρίζω κάτω από ποιές συνθήκες το επιτελείτε. Θεωρώ ότι οι γιατροί και οι νοσηλευτές είστε ήρωες. Υπηρετείτε σε ένα νοσοκομείο που όλο κλείνει και όλο ανοικτό είναι. Η αποσυλοποίηση όπως και η δημιουργία ψυχιατρικής κλινικής στο Παναρκαδικό νοσοκομείο. Είναι πια ένα όνειρο θερινής νυκτός. Ένα έγκλημα έχετε κάνει ότι δεν έχετε δέσει χειροπόδαρα τους εκπροσώπους της τρόικας που νομίζουν ότι μπορούν οι γιατροί νοσηλευτικό προσωπικό και τα νοσοκομεία να προσφέρουν υπηρεσίες υγείας με τα ψίχουλα που αφήνουν για την υγεία.

Ερωτήματα, που ζητούν επιτακτικά απαντήσεις.

1)Πόσοι ενεργείς γιατροί υπηρετείτε στο ΨΝΤ;

2) Πόσους ασθενείς καλύπτετε;

3)πόσοι νοσηλευτές υπάρχουν;

4)Πού είναι ο Δ/ντης σας δύο χρόνια τώρα;

5 Γνωρίζει το ΕΚΕΠΥΥ και οι διοίκηση τις ελλείψεις από πότε και τι έχουν κάνει;

6) Κάνετε εξετάσεις υπό πολικό ψύχος οι γιατροί το προσωπικό οι ασθενείς κρυώνουν πόσες ώρες ανάβουν οι λέβητες; Ποιά είναι οι ποιότητα του φαγητού;

οι συνάδελφοι εφημερίας τι και από που τρώνε;

Αν ήταν επαρκές το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό θα συνέβαινε αυτό το τραγικό γεγονός;

Είχατε εγγράφως και εγκαίρως κρούσει τον κώδωνα κινδύνου ότι η αναλογία προσωπικού ασθενών θα οδηγούσε αργά η γρήγορα σε αυτά τα γεγονότα. Τι σας απάντησαν;

Πιστεύω ακράδαντα ότι στη καθήλωση οδηγηθήκατε γιατί δεν είχατε άλλη λύση και κυρίως δεν υπήρχε προσωπικό για να μπορέσει να παρακολουθήσει 200 και πλέον ασθενείς;

Η κλήση σας στον ΙΣΑ για διευκρινήσεις σκοπό έχει να αναδείξει αυτό το πρόβλημα. Οι γιατροί και το προσωπικό δεν είναι είλωτες Αν κάποιος φταίει. είναι αυτό το ανάλγητο τροϊκανούμενο κράτος. με τις συνεχείς κωλοτούμπες που κάνει. Οι γιατροί και το προσωπικό εδώ και πολύ καιρό υφίστανται το σύνδρομο burn out σε όλο του το μεγαλείο.

Παπασταματάκης Γεώργιος Πρόεδρος ΙΣΑρκαδίας»

Σ.Ο.Ψ.Υ Πάτρας για τον θάνατο ασθενή στο Ψυχιατρείο Τρίπολης: «Ντροπή, ντροπή, ντροπή»

Ο Σύλλογος για την Ψυχιατρική υγεία Πάτρας, σε ανακοίνωσή του, επισημαίνει τα εξής: «Εμβρόντητη η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί τα τραγικά συμβάντα στο χώρο της ψυχικής υγείας που σχετίζονται με τον τραγικό χαμό δύο συμπολιτών μας με προβλήματα ψυχικής υγείας.

Το πρώτο περιστατικό συνέβη στο Οικοτροφείο «ΑΘΗΝΑ» της ΠΕΨΑΕΕ στις 13/2/2013 και είχε ως συνέπεια το θάνατο ενός 56χρονου τροφίμου του οικοτροφείου και των  τραυματισμών άλλων τριών ατόμων. Στις 16 Φεβρουαρίου τα ξημερώματα στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Τρίπολης κάηκε καθηλωμένος 34χρονος ασθενής. Οι αρμόδιοι διερευνούν τα συμβάντα και διέταξαν τις σχετικές ΕΔΕ. Για τους ανθρώπους όμως ούτε κουβέντα …

Ποια είναι όμως η αλήθεια; Φταίει η αμέλεια; Φταίει η αδιαφορία; Φταίει η απουσία ελέγχου και αξιολόγησης που επιτρέπει την παραβίαση των δικαιωμάτων των ατόμων με προβλήματα ψυχικής υγείας και των σχετικών κανόνων; Ποιοι είναι ένοχοι;

Όλα αυτά είναι ψευδοερωτήματα. Ηθικός αυτουργός αυτής της κατάστασης είναι η ανικανότητα όλων των πολιτικών ηγεσιών διαχρονικά να συγκροτήσουν μια ξεκάθαρη πολιτική για τη ψυχική υγεία με συγκεκριμένους στόχους και προτεραιότητες, καθώς και τα συμφέροντα που αναδείχτηκαν τόσο από δημόσιους φορείς όσο και από ιδιωτικούς Μη Κερδοσκοπικούς φορείς Ψυχικής Υγείας στο διαγκωνισμό απορρόφησης του πακτωλού των ευρωπαϊκών κονδυλίων. Οι μόνοι που δεν ωφελήθηκαν απ’ όλα αυτά εκ του αποτελέσματος ήταν οι λήπτες υπηρεσιών ψυχικής υγείας και οι οικογένειές τους, που στο όνομά τους χτίστηκαν καριέρες και περιουσίες. Ντροπή ! Ντροπή! Ντροπή!

Ο Σύλλογος για τη Ψυχική Υγεία – Σ.Ο.Ψ.Υ. Πάτρας εκφράζει τα ειλικρινή και βαθιά συλλυπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων. Δεν μπορεί όμως να μην κρύψει και τα συναισθήματα αγανάκτησης και θυμού προς όλους τους εμπλεκομένους είτε σχετίζονται άμεσα είτε έμμεσα με τα γεγονότα αυτά, καθώς θύμα θα μπορούσε να ήταν ένα από τα παιδιά μας μια και εμείς εκπροσωπούμε τους λήπτες υπηρεσιών ψυχικής υγείας και τις οικογένειές τους. Η αγανάκτησή μας αφορά όλους εκείνους που με πράξεις ή με παραλείψεις τους οδήγησαν το χώρο της ψυχικής υγείας στο σημερινό κατάντημά του. Πολιτικοί, ψυχίατροι, λοιποί επαγγελματίες ψυχικής υγείας, πανεπιστημιακοί, όλοι αυτοί που αποτελούν το κράτος επιδόθηκαν στο «πάρτι» των ευρωπαϊκών προγραμμάτων δίχως πραγματικό ενδιαφέρον για τους ανθρώπους που θα έπρεπε να ήταν οι τελικοί αποδέχτες και ωφελούμενοι των δράσεων. Πολιτικές χωρίς πυξίδα, απουσία προτεραιοτήτων, αδιαφάνεια και ωφελιμισμός πρυτάνευσαν όλα αυτά τα χρόνια για να φτάσουμε σ’ αυτό το χάλι, αλλά ως εδώ…

Για δεκαετίες παρατηρούμε την καταπάτηση των δικαιωμάτων μας, την περιθωριοποίησή μας και τον εξευτελισμό μας λόγω του στίγματος και τα ευχολόγια δίκην καλών προθέσεων ότι τάχα υπάρχει πραγματικά ενδιαφέρον. Φτάνει η κοροϊδία και ο εμπαιγμός. Ζητούμε πλέον οι Σύλλογοι για τη Ψυχική Υγεία να έχουμε λόγο σ’ όλα τα επίπεδα για το που και πως κατευθύνονται οι εθνικοί και ευρωπαϊκοί πόροι, γιατί τα δικά μας παιδιά καίγονται. Ζητούμε ισότιμο ρόλο με τους ειδικούς και τους συμβούλους που εκ του αποτελέσματος κατάφεραν το διασυρμό της χώρας διεθνώς. Ζητούμε Δημοκρατία και Διαφάνεια παντού.

Καλό σας ταξίδι φίλοι και είθε να είστε οι τελευταίοι …   

Για το Δ.Σ.

Η πρόεδρος Τριανταφύλλου Αγγέλα     

Η γραμματέας Μπίκου Χριστίνα»