Να πούμε αλήθειες…

Με αιτία και αφορμή το πρόσφατο τραγικό περιστατικό, επιτρέψτε μου μερικές σκέψεις, την κατάθεση του προβληματισμού ενός εργαζόμενου στο χώρο του ψυχιατρείου. Νιώθω την ανάγκη να επικοινωνήσω μαζί σας και να υπερασπιστώ τους συναδέλφους μου.

Σε ιστοσελίδες, blogs, εφημερίδες, στην τηλεόραση, γράφτηκαν πολλά, ειπώθηκαν  πολλά. Ορισμένοι, σκαιότατα, κατηγόρησαν το προσωπικό της  βάρδιας. 

Ο καθένας μπορεί να πει και να γράψει ό, τι θέλει, ειδικά από μακρυά, ειδικότερα εκ του ασφαλούς. Ο καθένας μπορεί να καταντήσει αυθεντία και ειδήμων. Είναι ελάχιστοι εκείνοι που ανοιχτά  υπερασπίστηκαν τους συναδέλφους  ενώ η σιωπή του σωματείου εργαζόμενων του νοσοκομείου, πέρα από εκκωφαντική μπορεί να χαρακτηριστεί και πολλά άλλα μα δεν είναι της παρούσης. 

Έτσι, λοιπόν, θέλω ανοιχτά, χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό, να υπερασπιστώ τους πολύ καλούς και ικανότατους συναδέλφους της μοιραίας νύχτας οι οποίοι, όσο υπερβολικό ή και μάταιο φαντάζει σήμερα, μπήκαν κυριολεκτικά μέσα στις φλόγες, με γυμνά χέρια, χωρίς προστασία, ρισκάροντας τη ζωή τους για να σώσουν τον ασθενή. 

Ακόμα και σήμερα, τόσες μέρες μετά, τόσο θόρυβο και τόσες ιεροεξεταστικές κραυγές μετά, δεν είναι καθόλου λίγοι εκείνοι που αγνοούν πως ένας εκ των συναδέλφων νοσηλεύτηκε στο

ΠΓΝ, με αναπνευστικά προβλήματα. Ποιός από τόσους και τόσους  κριτές και καταγγέλοντες ασχολήθηκε με αυτόν;  Ποιός από όλους  τους επίδοξους «ιαβέρηδες», γνωρίζει τις δύσκολες, πολύπλοκες, αντίξοες και επικίνδυνες συνθήκες που αντιμετωπίζουμε καθημερινά στο ειδικό αυτό νοσοκομείο, όταν βρισκόμαστε ανά πάσα στιγμή εκτεθειμένοι σε αδιανόητους κινδύνους;

Κατά καιρούς, γίνονται εκκλήσεις και γραπτές αναφορές για ενίσχυση των βαρδιών με περισσότερο προσωπικό. Ελάχιστα έχουν γίνει. Και λέω ελάχιστα για να μην γράψω τίποτα και χαρακτηριστώ, πάλι άδικα, ισοπεδωτικός. 

Δηλαδή είναι να απορεί κάποιος. Φταίει το νοσηλευτικό προσωπικό όταν δεν υπάρχει ειδικό δωμάτιο απομόνωσης, κατάλληλα εξοπλισμένο και οργανωμένο, όταν εδώ και 2 περίπου μήνες είχαν σταλεί οι 6 από τους 8 πυροσβεστήρες για αναγόμωση και επεστράφησαν στο τμήμα ΜΕΤΑ το τραγικό συμβάν, φταίνε οι συνάδελφοι όταν δεν υπάρχει αυτόματο σύστημα πυρόσβεσης σε όλους τους χώρους της κλινικής, όταν τα νοσηλευτικά τμήματα λειτουργούν με αδιανόητα λίγο προσωπικό, όταν στα τρία άτομα της βάρδιας τα δυο είναι γυναίκες, όταν νοσηλευτικό προσωπικό εδώ και πάρα πολλά χρόνια, αντί να βρίσκεται στο νοσηλευτικό τμήμα, απασχολείται οπουδήποτε αλλού πάντως όχι σε νοσηλευτικό τμήμα. Βέβαια, όλοι οι «αρμόδιοι» μαζί μπορούν να πέφτουν  από τα σύννεφα. Κάτι είναι κι αυτό. Τα παραπάνω και άλλα τόσα, είναι γνωστά στους ιεροεξεταστές που ελαφρά τη καρδία κατακεραυνώνουν και ρίχνουν στην πυρά το προσωπικό του ψυχιατρείου. Σίγουρα ναι!

Όσοι κραυγάζουν ζητώντας την καταδίωξη του νοσηλευτικού προσωπικού, αποτελούν μέρος του συστήματος που διαιωνίζει τα προβλήματα αντί να τα λύνει. Τουλάχιστον οφείλουν να γνωρίζουν πως  η κινητοποίηση, η διαρκής κινητοποίηση και ανάγκη για πρόληψη, είναι σημαντικότερη της ποταπής ανάγκης για προσωπική προβολή.

 

Γράφει  ο Γιάννης Βαρούχας