Το ψωμί…ψωμάκι

 

 Μέσα σε όλα τα στραβά αυτής της χώρας έχουμε και τις σοβαρές εκκρεμότητες του νοσοκομείου μας που αφορούν το κλείσιμο των ξενώνων Ε1 και Ε2, την συνένωση με το ΠΓΝ κ.α.

Ας τα βάλουμε για λίγο στην άκρη αυτά τα πολύ σοβαρά θέματα που ζητούν άμεση λύση, και να αναφερθούμε στην ελλιπής ποσότητα, κατά κύριο λόγω, σίτισης των ασθενών. Είναι ένα θέμα που έχει ξαναγραφτεί στο περιοδικό μας από άλλο συνάδελφο στο παρελθόν και αφορά μάλιστα όλα τα τμήματα και τους ξενώνες που ανήκουν στο ψυχιατρείο!

Στο φύλλο που στέλνουν τα τμήματα κάθε πρωί στα μαγειρεία «αναγκάζονται» οι συνάδελφοι να γράφουν παραπάνω μερίδες ώστε να μπορέσουν να φάνε λίγο καλύτερα και περισσότερο οι ασθενείς. Οι ασθενείς με τις υπάρχουσες καθημερινές ποσότητες φαγητού δεν χορταίνουν και δεν είναι λίγες οι φορές που γυρνάμε με τον ένα «περισσευούμενο» δίσκο-σαν συσσίτιο- και μοιράζουμε από λίγο στον καθένα!! Σχεδόν τριτοκοσμικές συνθήκες, σε ανθρώπους που στην τελική τελική πληρώνουν τα νοσήλια τους! Προσωπικά έχει συμβεί πολλές φορές να έχω κόψει στα δυο μια φέτα ψωμί –έρχεται μετρημένο- και να την μοιράσω σε δυο ασθενείς, αφού με βάση την ποσότητα του ψωμιού που φτάνει στις τραπεζαρίες δικαιούνται από μια!

Φανταστείτε αυτό να συμβαίνει σχεδόν κάθε ημέρα, με το φαγητό τους να είναι κυρίως σούπες, φακές, φασολάκια, κριθαράκι, φασολάδα κτλ συνοδεία κάπου κάπου ενός μικρού κομματιού τυρί φέτα και όπως είπα μιας φέτας ψωμιού. Φαγητά όπως κοτόπουλο, μοσχάρι, πατάτες τηγανητές, ακόμα και ομελέτα και πολλά άλλα έχουν εξαφανιστεί! Ας μην αναφέρω για την δίαιτα των διαβητικών ασθενών ,αφού τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει.    

Μια από τα ίδια συμβαίνει και στο πρωινό που και εκεί «αναγκαζόμαστε» να γράφουμε μια κανάτα τσάι και γάλα επιπλέον, που και αυτές δεν έρχονται πάντα. Στο βραδινό συμβαίνουν αντίστοιχα με το μεσημέρι! Όσοι λοιπόν δεν το γνωρίζουν, οι ασθενείς πρέπει να τρώνε καλά, διότι παίρνουν φάρμακα και το στομάχι οφείλεται  να είναι γεμάτο!

Έτσι λοιπόν οι ψηλά ιστάμενοι -αρμόδιοι – συνάδελφοι ας τα αναφέρουν ή ας τα υπενθυμίσουν όλα αυτά στην διοίκηση αν και τα γνωρίζουν πολύ καλά και οι μεν και οι δε και μάλιστα εδώ και πολύ καιρό.

Ο ασθενής πέρα από το δικαίωμα σε μια καλύτερη ζωή, το δικαίωμα της νοσηλείας, της φροντίδας και της αγάπης, έχει και το δικαίωμα της καλής και επαρκούς σίτισης, που στην πράξη μόνο τέτοια δεν είναι!!!   

Γράφει  ο Γιάννης Βαρούχας